Volkskrant | Sheila Sitalsing
Toen ik dinsdagochtend vroeg in de Volkskrant las dat er een kleine 32 miljoen euro uit de staatskas is gebruikt om briefpapier en e-mailadressen bij een aantal ministeries te veranderen en naambordjes over te schilderen (het ministerie van Economische Zaken werd Economische Zaken en Klimaat, Milieu werd Infrastructuur en Waterstaat, et cetera), mompelde ik ‘o jee, Kamervragen’.
Want de permanente verontwaardiging op het Binnenhof laat zich graag voeden met overzichtelijke vraagstukjes waar weinig bloed maar veel publiciteit uit vloeien, en die voor de mensen in het land eenvoudig te volgen zijn.
Dus stond Ronald van Raak namens de SP en de rest van nijdig Nederland dinsdagmiddag in de grote Vergaderzaal van de Tweede Kamer minister Ferdinand Grapperhaus van Justitie en Veiligheid (voorheen Veiligheid en Justitie, kosten naamswijziging: 2 miljoen euro) te verhoren. Uiteraard kwam de aloude ‘wat je óók kunt doen met een miljoen’-vraag langs, een constante in elk debat over geld dat niet naar de zin van de vragensteller is aangewend: ‘Ik vraag aan de minister: wat kunnen we doen met 32 miljoen?’
Nou, een hoop ministeries van nieuwe prachtnamen voorzien, antwoordde Grapperhaus naar waarheid, maar Van Raak had op zijn lijstje heel andere dingen staan: ‘1.280 mensen een jaar lang in loondienst nemen’ (tegen een beneden-modaal inkomen moet ik daaraan toevoegen om een vals beeld te voorkomen), ‘schimmelwoningen massaal aanpakken’, ‘het Bronovo-ziekenhuis in Den Haag ermee openhouden’ (leek me optimistisch gerekend), en ‘elk kind dat in armoede opgroeit nieuwe schoenen, een nieuwe jas of een sportabonnement geven’ (moeten we sowieso doen, zou met crowdfunding zó binnen te halen moeten zijn).
Nu is links populisme mijn favoriete populisme omdat het minder benepen en minder kwasterig is dan rechts-populisme en doorgaans met minder spuugklodders gepaard gaat, maar flauwekul blijft het om te suggereren dat we de samenleving van al haar kwalen hadden kunnen genezen als we de ministeries eenvoudigweg hadden genummerd, zoals ze dat in China vroeger deden met hun staatsfabrieken, en als we alle ambtenaren een gratis Gmail-adres hadden gegeven.
Dat Veiligheid en Justitie moest worden omgekat in Justitie en Veiligheid heeft een pijnlijke voorgeschiedenis die teruggaat naar Ruttes eerste ongelukkige gedoogkabinetje in 2010. Dat was zó geobsedeerd met tucht en orde dat er een superministerie werd geschapen dat ons de illusie moest verkopen dat wij in een ernstig onveilig land leven dat dankzij de trefzekere hand van die lui in Den Haag weer leefbaar zou worden. Het bleek óp het ministerie onveiliger te zijn dan daarbuiten, dus zo gek is het niet dat D66 er bij het aantreden van Rutte III op aandrong om de geschiedenis wit te wassen door een kleine naamsverandering. Die moet duidelijk maken dat ‘Justitie voor ons het fundament is dat voorop staat’, zei Grapperhaus gisteren.
En zo is het. Ook voor al die andere ministeries die hun naam veranderden geldt: namen doen ertoe. Niet voor niets maken aanstaande ouders soms 9 maanden lang ruzie over de splijtende kwestie Kevin-of-Diederik.
Ontroerendste detail uit de Volkskrant-berichtgeving over de naamsveranderingen: de ambtenaar op het ministerie van Economische Zaken en Klimaat die alle enveloppen waarop nog Economische Zaken stond opnieuw door de printer heeft gehaald om de woorden ‘en Klimaat’ erbij te drukken. Wat hebben we toch een fantastisch ambtenarenapparaat.
Bron: Volkskrant
@lapas. Die ambtenaren hier verdienen het niet om de loontrede en indexering te krijgen.
De medewerkers van de raffinaderij hadden niet als makke schapen achter hun vakbondslijders moeten aanwandelen. Ze hadden jaren geleden al hun vakbond tot de orde moeten roepen.
Het is toch schandalig dat Nederland zomaar 32 miljoen over de balk smijt, terwijl CFT ons met maatregelen dreigt. Van die 32 miljoen hadden we loontrede en indexering voor de ambtenaren kunnen betalen plus de medewerkers van de raffinaderij hadden het nog een half jaar kunnen uitzingen.