Opinie Rutsel Silvestre J. Martha
Als een internationaal financieel centrum is Curaçao de vestigingsplaats van talloze vennootschappen waarbinnen vaak conflicten voorkomen tussen de diverse belanghebbenden. Ik kan me daarom voorstellen dat vanuit die hoek men wellicht benieuwd is over wat er gaat gebeuren met het rapport-Willems.
De vraag is: moeten bijvoorbeeld de trustmaatschappijen die deze vennootschappen beheren vrezen dat zij, aan de hand van de enquêteregeling, aangesproken kunnen worden op verrichtingen die dateren van voordat die regeling van kracht werd?
Ironisch genoeg is die regeling door kabinet Schotte ingevoerd. Zij trad in werking per 1 januari 2012. Bij de invoering is aan de regeling geen terugwerkende kracht verleend. Afgaande op de Staatsregeling (art. 81) betekent dit dat de aan de enquêteregeling ontleende bevoegdheden en rechtsoordelen geen betrekking kunnen hebben op gebeurtenissen die vóór 1 januari 2012 hebben plaatsgevonden. Ook van belang is dat de Algemene Bepalingen in de Wetgeving Curaçao bepaalt dat ‘de wet verbindt alleen voor het toekomende en heeft geen terugwerkende kracht’.
Blijkbaar achtte onderzoeker Willems zich niettemin bevoegd om gebeurtenissen te onderzoeken die zich hebben voorgedaan voordat de enquêteregeling van kracht werd. Men kan zich met recht afvragen of het juridisch koosjer is dat de onderzoeker gebeurtenissen van vóór 1 januari 2012 bij het onderzoek heeft betrokken en op basis daarvan tot zijn harde oordelen kwam. Wat nu als het Hof de, mijns inziens, enige bewandelbare weg zou inslaan en dus bepaalt dat de regeling niet met terugwerkende kracht kan worden toegepast? Wat zou dan de waarde van het onderzoek zijn?
Hier is een van de meest fundamentele waarden van de democratische rechtstaat in geding, te weten het beginsel van rechtszekerheid. Omdat anders het democratische grondslag van de rechtsstaat ondergraaft zou worden, dient het rechtszekerheidsbeginsel steeds gevrijwaard te worden. Dat is dan ook de reden waarom het Statuut voor het Koninkrijk het beginsel van rechtszekerheid zeer hoog heeft staan (art. 43). Het idee daarbij is dat de rechtsregels duidelijk moeten zijn en hun toepassing voorzienbaar voor hen die erdoor geraakt zullen worden. Retroactieve werking van wetgeving staat daarmee op gespannen voet.
Toegegeven zij dat het rechtszekerheidsbeginsel zich niet onder alle omstandigheden verzet tegen terugwerkende kracht. Als een maatregel gunstig is voor de burger, dan zijn er vanuit het oogpunt van rechtszekerheid geen bezwaren. Daarentegen, het beginsel verzet zich tegen terugwerkende kracht zodra het gaat om voor de burger bezwarende maatregelen. Aangezien, in vergelijking met de situatie van daarvoor, de enquêteregeling ontegenzeggelijk als een bezwarende maatregel moet worden beschouwd, heeft de wetgever er terecht geen terugwerkende kracht aan verleend. Het is daarom zorgwekkend dat de onderzoeker zo achteloos hier overheen is gestapt. Deze lichtvaardigheid is des te meer fnuikend vanwege de willekeur die daardoor het rapport besmet. Immers, nu de wetgever geen terugwerkende kracht aan de regeling heeft verleend en dus niet heeft bepaald in welke gevallen en hoever men mag teruggrijpen, tast eenieder in het duister omtrent criteria die bepalen wanneer en hoe ver terug men mag gaan teneinde wanbeleid in een onderneming te onderzoeken.
In het onderhavig geval is de grens gesteld op 10-10-’10. Men hoeft alleen maar naar de kwestie van de stroom en watertarieven te kijken om te begrijpen dat deze afbakening arbitrair is en tot een vertekend beeld heeft geleid. Immers, het probleem van lekverlies (men spreekt van zelfs 52 procent) bij Aqualectra bestaat al heel lang. In plaats dat dit werd aangepakt, lieten opeenvolgende regeringen (lees: aandeelhouders) toe dat dit verlies in de vorm van hoge tarieven aan de consument en het bedrijfsleven werd doorberekend. De gevolgen hiervan voor de kosten van levensonderhoud en de internationale concurrentiepositie van Curaçao hoeven hier niet aan de orde te komen. Wel kan men zich afvragen of het Hof aan de hand van het rapport-Willems een oordeel kan vormen over wanbeleid zonder het feit te verdisconteren dat, tot het aantreden van kabinet-Schotte, de vennootschapsorganen zich neerlegden bij een verspilling van maar liefst de helft van de productie en de kosten daarvan op de consument afwentelden.
Dit brengt mij terug bij het belang van deze kwestie voor de internationale financiële sector van Curaçao. Moet men zorgen maken over de heropening van gedane zaken van vóór 1 januari 2012? Rapport-Willems laat zien aan welke rechtszekerheid risico’s zij die betrokken zijn bij die ‘offshore’-bedrijven bloot zouden komen te staan, indien men aanvaart dat de enquêteregeling – in weerwil van de Staatsregeling – met terugwerkende kracht mag worden toegepast. Mij dunkt daarom dat uit oogpunt van de rechtszekerheid waarop de burger recht heeft het rapportWillems terzijde moet worden gelegd, ook als dat betekent dat het rapport niet kan dienen om Schotte c.s. ter verantwoording te roepen. Het doel heiligt de middelen nu eenmaal niet!
Dr Rutsel S.J. Martha is oud-minister van Justitie van de Nederlandse Antillen (1998-2002) en is thans werkzaam als internationaal jurist in London.
Bron: Persbureau Curacao
Naschrift KKC
Gerrit de Raaf, dief, narsict, psychopaat en pathologische beroeps leugenaar heeft weer een LoserHengst voor zijn karetje weten te spannen, wat heeft dit hem gekost (belastingbetaler), of zijn er weer belooftes van tonnen$$$ gedaan aan Martha, net zoals hij de MFK en het Curacaose volk aan zijn maffia vrienden heeft verkocht voor 2.4 miljoen. Het ergste is nog dat hij ondanks al ruim 400 miljoenen te hebben afbetaald er nog miljoenen velen miljoenen afbetaald moeten worden als hij weer over de centjes van het volk beschikt.
Mr. Martha.. Nieuwe minister van justitie bij volgend cabinet Schotte?
Mr. Martha gaat ook voorbij dat het dezelfde corrupte politici zijn geweest die zich wilden vrijwaren! Dit is eerder geprobeerd bv in Argentinie Guatamala echter dit is later door de rechters nietig verklaard.
Als je de foto ziet met de twee grootste politieke criminelen van dit decennium (en waarschijnlijk) milennium is verder commentaar overbodig.
Saillaint detail: achter Schotte zien we zijn stoeipoes, het sprekende mantelpak Stella van Rijn.
Door een totaal gebrek aan zelfreinigend vermogen in onze politiek zit zij nog net zo stevig in Forti als Fraudelyne in het Curacaohuis.
Martha is op zijn oude sag op zoek naar een baantje dat is duidelijk, je moet wel van het padje af zijn om met een vermeende criminal als Schotte gefoyptografeerd te wilen worden, om over Jamololoodin niet eens te spreken,
conclusie, de AOV korting van de opgebouwde AOV kan dus niet alleen op de AOV die je nu opbouwt kan 10% gekort worden als je in het buitenland woont.
dus
conclusie, de AOV korting van de opgebouwde AOV kan dus niet alleen op de AOV die je nu opbouwt kan 10% gekort worden als je in het buitenland woont.
Ik denk dat Martha erg snel voorbij gaat aan de impact die het nepotisme en de corruptie van Schotte en van der Dijs voor de samenleving hebben gehad. De burger is daarom zeker gediend met het rapport Willems.
Ik krijg ook sterk de indruk dat Martha graag meelift met gekke Gerrit en via hem uit is op een lui baantje of andere financiele voordelen.
Logisch daarom dat hij het rapport Willems op vage juridische gronden opzij wil schuiven en met geen woord ingaat op de inhoud: de criminele Schotte van der Dijs mafia die het eiland honderden miljoenen heeft gekost.