Opinie door Marguérite Nahar

2016 12 12 – AD Advertentie Curacao Raffinaderij Een Vergelijking Tussen Drie Overeenkomsten Guangdong Zhen… by Black Lion on Scribd

Het MDPT vergelijkt niet alleen appels met peren, maar maakt zich weer schuldig aan publieks-bedrog.

In een paginagrote advertentie in het Antilliaans Dagblad van maandag 12 december 2016 en de EXTRA wordt een vergelijkende analyse aangeboden van de exploitatie van de Isla door drie diverse partijen.

De eerstgenoemde partij is de exploitatie van Isla door Shell in de vorige eeuw, gevolgd door de tweede partij, te weten de exploitatie van de Isla door PDVSA in de afgelopen 31 jaar en dan volgt een toekomst scenario dat uitsluitend gebaseerd is op toezeggingen en beloften en gouden bergen aan de horizon, MAAR NIET OP FEITEN.

De derde partij in de vergelijking is Guangdong Zhenrong Energy (GZE), maar die situatie behelst slechts een toekomstscenario met Guangdong, een scenario dat kortgeleden binnen enkele dagen door Whiteman met behulp van het MDPT uit de hoge hoed is getoverd. Naar verluidt uit rancune jegens PDVSA, omdat Whiteman zich geschoffeerd voelde, omdat hij van mening was dat PDVSA hem niet met voldoende hoogachting had bejegend toen hij in Venezuela een MoU met PDVSA ging aanbieden. TOEN, d.w.z. nog geen drie maanden geleden had zowel Whiteman als het MDPT nog steeds PDVSA heel hoog in het vaandel staan, maar in deze vergelijking tussen de genoemde partijen wordt PDSVSA in het verdomhoekje geplaatst en op verschillende punten verguisd.

De vergelijking gaat in velerlei opzichten mank, want twee voorbije periodes met historisch vaststaande en derhalve verifieerbare feiten, worden vergeleken met een situatie die zich nog in de toekomst moet manifesteren, terwijl Guangdong zelf nog geen dubbeltje heeft geïnvesteerd in de Isla raffinaderij. Het staat onweerlegbaar vast, want het is statistisch verifieerbaar, dat Shell Curaçao in de periode tussen 1929 en 1985 uit de armoede getild heeft en Curaçao tot het welvarendste eiland in het Caribisch Gebied heeft gemaakt met het hoogste inkomen per hoofd van de bevolking.

In de daaropvolgende periode tussen 1985 en heden heeft PDVSA als de grootste private werkgever op het eiland onmiskenbaar óók positief bijgedragen aan de economie. Thans worden de “tekortkomingen” van PDVSA breed uitgemeten in de analyse met o.a. vermelding dat PDVSA “slechts” 500 miljoen dollar beschikbaar heeft gesteld voor upgrading, terwijl GZE 3.400 miljoen dollar beschikbaar gaat stellen. Dit is nog maar een toezegging van GZE, maar die belofte voor de toekomst van GZE wordt afgezet tegen de reeds gespendeerde 500 miljoen dollar van PDVSA, dus is dat een vergelijking van appels met peren, in aanmerking genomen de onvermijdelijke teruggang van de fossiele industrie. Het valt dus nog te bezien of GZE over drie jaar werkelijk al deze mooie beloften zal nakomen, temeer nu ook China het klimaat-akkoord van Parijs heeft geratificeerd, waarin een wereldwijd voornemen is vastgelegd om de fossiele industrie af te bouwen en over te gaan tot duurzame energie-opwekking. Dit wereldwijde streven is al niet meer te stuiten, dus rijst de vraag waar GZE de komende 40 jaar lang afzetmogelijkheden zal vinden voor de fossiele eindproducten om de investeringen terug te verdienen.

Ook GZE is onderworpen aan de ontwikkelingen op de uiterst wispelturige oliemarkt, waar alle grote multinationals wereldwijd door zijn getroffen. Alleen de Beursgenoteerde oliegiganten met grote reserves hebben daaraan met enig succes het hoofd kunnen bieden. PDVSA beschikt niet over grote reserves, maar heeft tot nu toe toch de Isla draaiende kunnen houden, terwijl GZE tot nu toe nog geen dubbeltje heeft bijgedragen aan onze economie. De ontwikkelingen op de oliemarkt liggen buiten de invloedssfeer van GZE en als die negatief uitvallen voor GZE, kan GZE per 01-20-20 gewoon met een beroep op overmacht de voorgenomen, althans de beloofde modernisering afblazen.

Verder vermeldt MDPT sub 9 in het rijtje doodleuk dat er door PDVSA niet is voldaan aan internationale HSES normen, de milieunormen, maar verzuimt MDPT te vermelden dat dit niet kan worden vergeleken met GZE, omdat die nog niet getoond heeft zelf WEL aan HSES normen te hebben voldaan bij Isla in het verleden (omdat die situatie zich nog niet heeft voorgedaan). Ook hier worden alweer appels met peren vergeleken, want het valt nog te bezien of GZE daar per 1 januari 2020 aan zal kunnen voldoen. Bovendien is het publiek geheim dat Whiteman zelf lijdelijk verzet heeft gepleegd in de afgelopen jaren door de weinige milieunormen in onze nationale wetgeving niet te handhaven.

Sub 11 vermeldt MDPT dat er in de contracten met PDVSA geen Prikkels en Boeten staan, maar ook dit is publieksbedrog want in de Utilities Service Agreement tussen RdK en Isla, staat er wel degelijk een boeteclausule. Ten gunste van GZE vermeldt de vergelijking dat er een voorziening voor prikkels en boeten ZAL ZIJN in de toekomstige contracten om de naleving “te bevorderen”, maar de boetes en prikkels kunnen de naleving niet afdwingen, slechts bevorderen kan een boete (misschien?) in de toekomst, want als er nog geen schone brandstof beschikbaar is per 1 januari 2020 om de raffinaderij te stoken, kan GZE met de beste wil ter wereld niet aan de daar genoemde internationale normen voldoen. En bovendien zal GZE dan ook nog een beroep op overmacht hebben en dusdoende zal GZE ook de dans ontspringen voor de gecontracteerde betaling van boete. En in de HoA is een voorziening dat de boetes in onderling overleg tussen GZE en RdK zullen worden afgesproken. Dit is hoogst ongebruikelijk, want boetes worden opgelegd door de vergunningverlenende instantie, in casu de overheid van Curaçao. Er kan geen sprake zijn van overleg vooraf daarover tussen de partijen.

Sub 12 Voor operationeel gebruik vermeldt de vergelijking dat er geen minimum vereisten gelden voor PDVSA voor een minimumgebruik, maar dat er in de toekomst voor GZE in de toekomst wel minimum vereisten zullen gelden. Niet vermeld, maar nadrukkelijk verzwegen blijft dat de ontwikkelingen op de wereldmarkt in een bepaalde periode in bedrijfseconomisch opzicht het beste operationele gebruik van een raffinaderij bepalen en dat deze ontwikkelingen op de oliemarkt in de komende drie jaar volledig buiten de invloedssfeer van GZE liggen. Per definitie is dit dus een loze belofte.

Sub 19 Ontwikkeling arbeidskrachten, waren bij Shell en PDVSA beperkt tot personeel van de Isla, maar in de toekomst zal GZE ook ontwikkeling van arbeidskrachten voor andere bedrijven verzorgen. En wat moet dan Feffyk doen? Gewoon zijn bestaansrecht verliezen? En welk medium van kennisoverdracht zal er tijdens die cursussen worden gehanteerd? De Chinese taal of Engels? Of misschien Papiamentu door de Chinese opleiders? En wat moeten alle andere bestaande beroepsopleidingen op het eiland doen, ook gewoon hun bestaansrecht verliezen? En wat moet dan de recent opgerichte nieuwe universiteit voor de politie-opleiding doen, óók nu al bij voorbaat zijn bestaansrecht verliezen? De Chinezen zullen onze arbeiders uit de duisternis van de onwetendheid en onkunde komen verheffen tot volwaardige arbeidskrachten. Deze vermelding van het MDPT in hun vergelijkende analyse is een ferme klap in het gezicht van de huidige hooggeschoolde kenniswerkers die nu reeds 30 jaar lang in de Isla voor PDVSA werken, alsook voor de arbeiders die misschien niet over een universitaire graad beschikken, maar wel hun vak verstaan en vakbekwaam genoeg gebleken zijn om de Isla ondanks de gigantische problemen met financiering van het grootonderhoud, toch draaiende te houden. Er bestaat hoogstwaarschijnlijk meer know-how over de technische aspecten van raffinage activiteiten bij de Isla momenteel dan bij GZE die een oil trader is, maar zelf geen raffinage activiteiten uitvoert.

Deze hele vergelijkende analyse ademt de sfeer van het hemelhoog prijzen van een toekomstige partner, die nog niets gepresteerd heeft voor Curaçao, behalve onhaalbare en onrealistische toezeggingen doen, en die de hemel in te prijzen en te presenteren als de redder van onze toekomstige economische ontwikkeling. En tegelijkertijd alle verdiensten van de voorgaande exploitanten, zowel Shell als PDVSA, te bagatelliseren.

Een vergelijking van een verifieerbaar verleden met toekomstmuziek in een scenario dat onderhevig is aan externe factoren die niemand op dit moment met zekerheid kan voorspellen. Ook GZE is onderworpen aan de marktwerking in de fossiele industrie en ook GZE kan dus alleen maar op papier garanties geven en beloften doen, waarbij alleen de toekomst zal uitwijzen wat daarvan terecht zal komen.

Marguérite Nahar

Juriste Marguérite Nahar was tot medio oktober extern juridisch adviseur van Refineria di Korsou (RdK)