Opinie door Marguérite Nahar
Hoe valt het te rijmen dat China bij herhaling in de wereldpers bekend maakt het klimaatverdrag van Parijs te zullen naleven, zich volledig te zullen inzetten voor duurzame energie-opwekking, de fossiele industrie te zullen afbouwen, maar tegelijkertijd een Chinees staatsbedrijf GZE op Curaçao de toezegging doet over drie jaar nog wel: ofwel een nieuwe raffinaderij voor ons te zullen bouwen op Bullenbaai, ofwel de Isla raffinaderij te zullen moderniseren (zodat die nog minstens 40 jaar mee kan), waarbij eind vorig jaar de voormalige voorzitter van het MDPT namens GZE in paginagrote advertenties de garantie gaf dat GZE de productiecapaciteit van de gemoderniseerde Isla 40 jaar lang op minstens 75% zal houden.
Ik vraag me af wat we gaan doen, nee: wat we kunnen doen als GZE over 2½ jaar op 01-01-2020 tegen ons zegt: “Sorry mensen, dat mooie feest gaat niet door, het is lijnrecht in strijd met het door de Centrale Regering van China uitgestippelde klimaatbeleid, energiebeleid, investeringsbeleid” of enig ander beleid.
U zegt heel ferm: er is in de contracten voorzien in een arbitrageprocedure, dus we gaan naar arbitrage.
Arbitrage is een gebed zonder end, neemt jaren in beslag en kost handenvol geld, reken maar op ettelijke miljoenen USD. En we lopen nog de kans het te verliezen ook, want China is volkomen bevoegd haar eigen beleid te bepalen en GZE heeft dan een beroep op overmacht en kan bovendien ter verdediging aanvoeren dat Curaçao wist, althans behoorde te weten dat deze situatie zich zou kunnen voordoen, want China heeft het al veel eerder bij herhaling in de wereldpers bekend gemaakt dat zij de fossiele industrie zou afbouwen en zich zou richten op duurzame energie-ontwikkeling.
We moeten heel goed beseffen dat het tot nu toe slechts gaat om toezeggingen zijdens GZE, weliswaar toezeggingen met garanties op goudgerand papier aan ons verstrekt met alle bijbehorende toeters en bellen, maar met al die garanties kunnen we gerust onze schoenen poetsen, getuige de garantie van eind vorig jaar dat GZE de productiecapaciteit van de gemoderniseerde Isla 40 (veertig) jaar lang op minimaal 75% zal houden. Gegarandeerd door GZE, ook al kan reeds na 10 jaar GZE met de gemoderniseerde Isla haar eindproducten aan de straatstenen niet meer kwijt? Wij laten onszelf met open ogen outsmarten door de Chinezen. Curaçao, pas op uw zaak!!!
Die toezeggingen van ofwel modernisering Isla, ofwel nieuwe raffinaderij op Bullenbaai zijn slechts beloften en dienen als spierinkje dat is uitgegooid om de dikke vette kabeljouw te vangen. De kabeljouw is onze diepzeehaven Bullenbaai. En die is GZE thans in de schoot geworpen met de fastball die Aubrich Bakhuis heeft gelanceerd in de korte periode dat hij als interim voorzitter van het MDPT mocht fungeren. Hij heeft die kunst afgekeken van het recente -óók interim- Kabinet Pisas, maar Bakhuis heeft Curaçao géén goede dienst bewezen met die gunning op stel en sprong, nog net voordat de nieuwe voorzitter zou aantreden.
En de motivering van Bakhuis: “dat het in ons voordeel is dat zowel de oil terminal alsook de LNG-terminal in één hand bij GZE komen te liggen”, betekent vrij vertaald: Nu krijgt GZE onze hele diepzeehaven Bullenbaai in beheer en exploitatie. En nu mag China ten eigen bate onze logistieke positie op de maritieme snelweg naar het Panamakanaal gaan exploiteren de komende 40 jaar en nu gaat GZE het grote geld verdienen en dan mogen wij ons tevreden stellen met de kruimeltjes die ze conform de gesloten contracten aan ons zullen laten toevallen.
Maar alles is nog niet verloren, het Parlement kan er nog een stokje voor steken door te weigeren het concessierecht te verlenen en dan houdt alles op.
Marguérite Nahar
Juriste Marguérite Nahar was tot medio oktober extern juridisch adviseur van Refineria di Korsou (RdK)
De gas terminal, daarvoor waren zeventig gegadigden in de race. De Curaçaose fixatie op de olie raffinaderij, zorgde ervoor dat de gebruikelijke besluiteloosheid geen weg wist met dat aantal. Kiezen voor iets nieuws is namelijk uit de boze. Reconstructie van het verleden, met een flinke dosis eigenbelang is de gebruikelijke route. Chinezen hebben inmiddels in grote delen van Afrika hun kolonisatiewerk afgerond. Tijd voor de Amerikaanse continenten. Een leugentje om bestwil , een loze belofte, geroep over arbeidsplaatsen en opleidingen, miljarden dollars voor renovatie van een oude fabriek die verdwijnende en schaarser wordende product olie maakt en hocus pocus daar heb je zomaar de gasterminal in handen. Gratis, geen belasting te betalen ,geen verplichtingen alleen maar pakken pakken pakken. Het overbevolkte China zoekt expansie en bezet Tibet. Die nieuwe arbeidsplaatsen zijn allemaal al ingevuld. Door Chinezen. Hopelijk vergeten die hoe ze vroeger en nu door Curaçaose autochtonen zijn behandeld.
De volledige overname van het eiland door China is helemaal niet denkbeeldig, het is een groot gevaar, wat door hebzucht en kortzichtige politiek van de niet al te slimme eilanders mogelijk wordt.