28 C
Willemstad
• vrijdag 29 maart 2024

Extra | Journaal 28 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Wednesday, March 27, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 27 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Tuesday, March 26, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Opinie | In ons koninkrijk ontbreekt het aan eerlijkheid

HomeLandenArubaOpinie | In ons koninkrijk ontbreekt het aan eerlijkheid

Arjen de Wolff | Volkskrant

Protesten in Willemstad, vorige week. Er werden verscheidene mensen gearresteerd voor hun rol bij plunderingen en brandstichtingen in de binnenstad

Geen Haagse politicus die van ook maar één enkele Antil af wil. Dat is het ware verhaal, betoogt Arjen de Wolff, correspondent Bonaire en columnist voor dagblad Amigoe.

Ineens stond Curaçao in brand. Althans, zo leek het even. De werkelijkheid kwam niet in de buurt van de onrust van 30 mei 1969, maar de vernielingen, de brandstichtingen en plunderingen van de afgelopen week waren ernstig.

Ze waren ook atypisch voor Curaçao. Alhoewel het land al veel langer dan het coronatijdperk in grote economische en sociale problemen verkeert, met bijbehorende verhoging van de demonstratiefrequentie, is echt geweld zeldzaam. Het liep uit de hand om dezelfde redenen waardoor demonstraties altijd uit de hand lopen: geen centraal leiderschap en geen gezamenlijk gedragen, duidelijke eisen. Dus was de groep zeer divers, ongeorganiseerd, en konden relschoppers zich gemakkelijk mengen onder vreedzamere manifestanten.

Maar al waren de agenda’s verschillend, één gevoel werd breed gedragen onder hen die te hoop liepen op het binnenplein van Fort Amsterdam, het Curaçaose Binnenhof: ze zien geen uitweg meer, en leggen de verantwoordelijkheid daarvoor bij de veronderstelde onmacht van zowel Fort Amsterdam als de Haagse Trêveszaal om een einde te maken aan de misère en de mensen weer perspectief en brood op tafel te bieden.

Geen oplossing

Telkens als de Antillen en Aruba in problemen verkeren zwelt weer de roep aan om veranderingen in de staatkundige verhoudingen tussen het Europese en het Caribische deel van het koninkrijk. Maar constitutionele veranderingen zullen ook nu weer geen oplossing bieden voor de onderliggende problemen die aan beide kanten van de oceaan bestaan.

De reden daarvoor is simpel: eerdere staatkundige hervormingen hebben ook geen verbetering opgeleverd. Het probleem is niet gelegen in staatsrecht, maar in een gebrek aan eerlijkheid. Over en weer.

Het gaat er nu om dat politici en ambtenaren aan beide kanten van de oceaan eindelijk, na zoveel crisismomenten en staatkundige hervormingen, werk maken van het elimineren van een paar al tijden bestaande systeemfouten en erkennen dat aalmoezen en staatkundige discussies, de onderliggende kwesties in het verleden nog nooit hebben opgelost.

Er is ook aan onze, Caribische kant van het koninkrijk nog veel te doen. Ook op onze eilanden valt, net als in tientallen Europees Nederlandse gemeenten, provincies en rijksdiensten, nog veel werk te verzetten als het gaat om zaken als goed bestuur, ordentelijke begrotingen en rekeningen, inning van belastingen en het stellen van de juiste prioriteiten.

Geen discussie daarover, maar nogmaals: dit zijn maar een paar van de pijnlijke onderwerpen waarop alle delen van het koninkrijk nu juist, helaas, erg op elkaar lijken. Ook Europees Nederland. Aanpakken dus, aan beide kanten, met iets minder de pot verwijt de ketel.

Caribische rotsblokken

Kijkend naar Den Haag zou een goed en rationeel begin zijn dat openlijk zou worden erkend dat men van geen enkele Antil af wil, omdat deze zes Caribische rotsblokken van onschatbare geopolitieke waarde zijn voor het bescheiden Europese Nederland.

Nederlandse officieren commanderen eens in de zoveel tijd de NAVO-strijdkrachten op het westelijk halfrond, waar Nederland niet ligt. Als we een zetel in de Veiligheidsraad willen, wordt Neerlands zegenende werk in de Cariben gretig ingezet. Dankzij de Antillen onderhouden we warmere en productievere banden met de Verenigde Staten. En bouwen we Forward Operating Locations op Aruba en Curaçao, een springklank naar het Latijns-Amerikaanse vasteland dat luttele mijlen van onze kust ligt.

Onbetaalbaar veel internationale invloed voor een Europese middenmoter. Daar horen eerlijkere verhoudingen en eerlijkere bedragen bij. En het zou fijn zijn als de Haagse torens dat eerlijke verhaal eens openlijk zouden gaan voorhouden aan de Nederlandse kiezers en de pers.

Staatkundige discussies zijn een side-show, een fetish van politici aan beide kanten, bedoeld om een wantrouwende achterban gerust te stellen, electorale punten te scoren en echte hervorming en verandering te vermijden. Niets meer, niets minder.

Een warm hart voor elkaar is ook belangrijk, maar daar zorgen we als bevolkingen over en weer zelf wel voor. Van onze bestuurders verwachten we ernst, erkenning, en eerlijkheid. Want om maar eens de voormalige Amsterdamse wethouder en Tweede Kamerlid Jan Schaefer te parafraseren: ‘In thoughts and prayers kun je niet wonen.’

Bron: Volkskrant

6 reacties

  1. @ Brian S, correct. De bruidschat is gegeven, maar het bruidspaar is bij mama blijven inwonen. Het bruidspaar vreet de pot leeg, swipte gretig met de creditcard van mama, onthoud de rest van de familie eten en heeft buitendien nog een grote mond tegen mama ook. Nu mama het zat is en met de pollepel een pak slaag geeft aan het brutale bruidspaar is het huilen geblazen en is mama stom.

  2. Tja, geen wonder dat een dergelijke ‘journalist’ zijn dagen moet sluiten bij een verlept roddelkrantje op de west. En als een echte rotsbewoner heeft ook hij reeds zijn wijsvingertje gevonden. Helaas komt zijn verhaal 10 jaar te laat, de antillen bestaan niet meer en het volk van Curacao heeft welbewust helemaal zelf gekozen voor de doodlopende weg waar ze nu op zitten.

  3. Volgens mij is de bruidsschat al in 2010 gegeven door overname van de schulden. Nu 10 jaar later is de situatie nog erger.
    Doet me denken aan de relatie ouders en aan drugsverslaafde kind

  4. Arjen de Wolff. We kunnen lang en breed erover blijven praten, maar hoe wij het ook draaien en keren, hoe wij er ook over dialogeren, hoe wij er ook over redeneren, het heeft geen zin. Maar één ding staat vast als een paal boven water. En dat is: door een bekoorlijke verlokking en verzoeking zij wij (Curacao) op een rampzalige weg geleid. Door wie? Door domme stomme nietsnutten en bonden die het volk ophitste. Het volk werd verleid en tot ongehoorzaam overgehaald. Een heimelijke subtiele bekoring. Met woorden die zorgvuldig gekozen waren om achterdocht en wantrouwen te wekken begonnen sommigen aan het gezag van de regering merendeels bestaande uit macamba’s te twijfelen. Met snode plannen werd het volk verleidt en geloofde stellig erin dat een regering bestaande uit “nos mes por” leden hun (het volk) baat zal verschaffen nu en in de toekomst. Het was een gemene list van de bonden en hun ondersteuners. De bonden hebben zich schuldig gemaakt aan het aanzetten tot haat jegens de macambas. Een opmerkelijke omslag/verandering van een nederig volk volk tot een opstandig en niets ontziend volk. Geen Fort Amsterdam, geen binnenhof den Haag, geen bestuurscollege, geen bla bla bla, neen, niemand, maar ook niemand treft blaam. Het was en is ons eigen schuld, ons eigen stijfkoppigheid, hardhorendheid. Arjen, een bekend spreekwoord luidt: ora un jiu ta riba bon caminda, mal caminda ta joré. Een andere: e jiu cu no tende di su mama, ta den boca di colebra. En zo geschiedde………….

  5. @ Roland, juist. Maar die bruidschat waar je het over hebt zal dan direct in den eigen zak gestoken worden, en het volk zal voorgelogen worden dat Nederland niks heeft gegeven. We zagen het bij de onafhankelijkheid van Suriname en vele oud kolonien in het continent Afrika. Onafhankelijkheid zou pas gegeven moeten worden nadat alle politici en hun trawanten van de afgelopen 51 jaar verbannen worden (desnoods graven ze ze maar op) naar een strafeiland, en dat het bestuur onder beheer van intelligente mensen valt. Waarbij een minimale start kwalificatie is vereist alvorens men de politiek betreed. Men dient van onbesproken gedrag te zijn (background check tot decenia terug) en internationale ervaring te hebben en tevens kennis en kunde van zaken hebben op hun vakgebied.

  6. Naar mijn idee komt de Nederlandse invloed in de wereld door:
    – de grootte van de economie (hoort eigenlijk bij de G17)
    – de netto bijdrage aan de EU
    – de grote bijdragen aan sommige (softere) onderdelen van de VN, zoals UNDP, Unicef en Unesco
    – de relatieve hoge ontwikkelingshulp (als % van het BNP)
    – de kwaliteit van sommige diplomaten en,
    – inderdaad, het wijzende vingertje, met name in de jaren 70 en 80.

    Grote delen van de Nederlandse bevolking zouden het prima vinden als de Caribische eilanden uit eigen keuze helemaal zelfstandig zouden willen worden, en zouden volledig bereid zijn nog een keer een bruidsschat mee te geven. Maar ik denk dat een nog groter deel van de Nederlandse bevolking sympathie voelt voor de eilanden en haar bevolking, deels vanuit een soort nostalgie en deels misschien schuldgevoel of een bepaalde mate van morele verantwoordelijkheid.

    Maar Caribisch Nederland steunen is soms ook erg ondankbaar werk…

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties