Opinie Natasha Read

Van de week zijn de Olympische Spelen in Rio begonnen. De kans om je land op de wereldkaart te zetten. Het evenement waar je als sport-talent van droomt. Gelukkig mogen onze locale top-sporters meedoen onder de Arubaanse of Nederlandse vlag.

Maar het is een ietswat zoetzure smaak, onder de wetenschap dat onze flut-politici hiervoor hebben gezorgd. Hun voorspelbare onkunde heeft voor gezorgd dat Curaçao voor de zoveelste keer de dupe is geworden. Voor meer informatie hoef je enkel “Curaçao Olympische Spelen” in Google op te zoeken en Bingo! De heer Dick Drayer heeft een duidelijke voorlichting van gegeven.

Onder de onsterfelijke roep: “Nos mes por!” Zes jaar na onafhankelijkheid binnen het Koninkrijk en hoe staat het ervoor? Falend infrastructuur, hardnekkig wanbeleid en kinderlijk gedrag. Elke keer komt het Curaçaose volk als de grote verliezer uit.

Wat echt pijn doet is dat de kwetsbaarste lagen in de gemeenschap elke keer het hardst moeten boeten. Verschrikkelijk. Gewoon verschrikkelijk dat we opgescheept zitten met een waardeloos bestuur. En elke keer paraderen ze voor de camera op het hoge paard. Politici met het IQ-equivalent van verrotte sinasappelschillen in het St. Annabaai.

Helaas gaat het paraderen alleen erger worden in komende weken. Verkiezingen. Het woord dat een krankzinnige glinstering in de valse ogen van elke politici opwekt. De kans om elkaar zwart te maken, modder te gooien en het volk tegen elkaar op te hitsen. “Het is de schuld van die partij dat dit fout loopt!” “Mijn partij kan het allemaal oplossen!” En de eeuwige favoriet: “Het is de schuld van Nederland!” Zes jaar na onafhankelijkheid en het is nog steeds de schuld van een ander, dat het allemaal naar de hel loopt.

Hebben jullie de lijst gezien aan politieke partijen die dit jaar meedoen? Zoveel kleuren bevat zelfs de regenboog niet. Hebben jullie politieke manifesto’s gezien? Een informatieve programma/verklaring (graag in normale taal – niet advocaten taal), die aankaart waar elke partij voor staat en hoe ze een duurzaam beleid gaan waarmaken? Nada. Allemaal vaag geklets.

Voor de kiezer is het dit jaar een monumentale opdracht om te kiezen. Het is de Olympische Spelen maar dan in Verkiezingen. Klein verschil. In de Olympische Spelen draait het om: “moge de beste winnen” en in onze Olympische Verkiezingen draait het om: “wie heeft je het beste omgekocht?” Vergis je niet, het vriendjespolitiek draait nu al overuren, de valse beloften worden gemaakt en er is me zelfs ingefluisterd dat ambtenaren in opdracht bepaalde vergunningen als hete broodjes uitdelen.

Heb je een verlanglijstje aan projecten die normaliter maanden aan vergunningen duren? Grijp je kans. Nu kan alles!

Hou je vast. In de komende weken zal er meer gebeuren dan er in afgelopen jaren is verzet. Opeens heeft elke politici een stem, een mening en een belofte. Zet al het geklets naast elkaar en je merkt al snel genoeg hetzelfde patroontje.
Gewoon om te pesten nodig ik elke verslaggever uit om vooral controversiele vragen te stellen. Enkele voorbeelden;

“Aangezien de Isla zich niet houdt aan de gewenste milieuvoorschriften, hoe gaan jullie dat aanpakken?” “Ouders betalen zich suf aan kinderopvang, zodat ze de economie draaiende houden. Hoe gaan jullie kinderzorg subsidiëren?” “Er zijn pedofiele geestelijke leiders gesignaleerd. Welke straf zullen jullie voorschrijven en hoe waarborgen jullie de veiligheid van onze kinderen?” “Het VDC schijnt niet meer te vertrouwen te zijn. Hoe herstellen jullie dat vertrouwen?”

“Is het waar dat het nieuwe ziekenhuis bedoeld is voor patiënten met een hoog herstelmogelijkheid en het oud ziekenhuis bestemd is voor terminale patiënten?” Bedenk er zelf nog een paar bij. Ga wild. En laat je je niet uit het veld slaan als ze niet antwoorden. “Ja, maar u heeft de vraag niet beantwoord.” En volhouden totdat ze het wel doen. Dan kan het nog leuk worden.

Gewoon om dwars te zijn nodig ik elke kiezer uit om goed om je heen te kijken, vragen te stellen en je keuze te baseren op gefundeerde feiten/informatie. Laat je niet om de tuin leiden. Laat je niet ophitsen. Het is allemaal een toneelstukje. In het daglicht kunnen politici elkaar wel opeten. In de schaduwen zijn het de beste maatjes. En niet vergeten: ze hebben het onderling al bepaald. Ze weten al wie er gaat “winnen”.

Achter gesloten deuren hebben ze al afgesproken wie met wie wenst te werken en welke partijer eruit geschopt worden. We zijn enkel toeschouwers in het muppet-drama. Dus, geniet ervan. Neem elke T-Shirt aan die ze uitdelen, ongeacht bij elke kleur die hoort. Prima materiaal om het huis me te lappen. Bezoek elk partij-feestje en verober alle gratis hapjes en drankjes.

Zolang je je niet laat omkopen en op de bewuste dag lekker koppig stemt op wat je zelf wilt. In het Engels wordt er weleens gezegd: “All year round politicians lie to us, this is the one time the public gets to lie to them.”

Dusse, happy elections and don’t forget the popcorn!

Lees meer van Natasha Read…

Natasha Read