“Rechtvaardigheid” heeft zich over Curaçao ontfermd mag je zeggen. Curaçao wijst corruptie af en kiest voor integriteit en goed bestuur. Curaçao straft zwak bestuur en stuurt PAIS naar huis. Een blunderend aantal ministers komt Pueblo Soberano op een verlies van drie zetels te staan. Zij zakt van vijf naar twee zetels. De juridische capriolen van Gerrit Schotte worden niet getolereerd. Hij moet blij zijn. Het kost MFK uiteindelijk maar één zetel. De partij gaat van vijf naar vier zetels. 

De zelfzuchtige reputatie van oud premier Asjes en parlementariër Cooper, en de niet eerder door de screening gekomen ex minister Dr. Rosalia worden terugkeer in de actieve politiek belet. De alleen uit dames bestaande DP, valt op, maar valt af omdat ze niet serieus worden genomen. Ze halen de kiesdeler niet.

De grote winnaar is de MAN, opgericht door de charismatische Don Martina en nu geleid door de rustige Hensley Koeiman. De aftocht van Cooper uit de MAN heeft dit mogelijk gemaakt. PNP’s aanwezigheid in de Staten is dankzij Suzy Camelia Römer verdubbeld van één naar twee zetels. De opkomst van Amparo dos Santos verdient een compliment. Uit het niets schiet zijn partij “Kòrsou di nos tur” naar 3 zetels. Verdienstelijk is dat de dames Omayra Leeflang van Un Kòrsou Hustu en Marilyn Moses met Movementu Progresivo elk één zetel halen. Deze drie nieuwe partijen, samen met de PAR, MFK, MAN, PNP en PS geven duidelijk de grote verdeeldheid en versnippering aan die er op Curaçao heerst.

Het volk heeft gekozen. Dat zal gerespecteerd moeten worden. Het is straks aan de formateur gegeven om een meerderheid op te zetten die de richtlijn van het volk volgt. Waar de scheiding precies ligt is niet helemaal duidelijk en kwam tijdens de verkiezing ook niet echt naar voren. Toch bestaat er één gemeenschappelijke deler. De Si No verhouding in onze relatie toont dat Si’s autonoom binnen het Koninkrijk wensen te blijven, en de No’s dat ze uit het Koninkrijk willen treden om vervolgens onafhankelijk door te gaan. Het is deze verdeeldheid die Curaçao telkens obstakels oplegt.

Vóór zijn laffe moord had Parlementariër Helmin Wiels aanwijzingen gegeven om de verhouding binnen het Koninkrijk der Nederlanden te willen behouden. Andere partijen zijn hierin niet helemaal duidelijk. Bij de MFK en KdNT is het via notoire leden bekend dat ze onafhankelijkheid voorstaan. Belangrijk is dat de formateur aan de hand van Si/No gegevens een scheidingslijn trekt en daarna pas naar de verschillende partij programma’s kijkt. Hiermee wordt een goed functionerende coalitie en een duidelijk berekenbare oppositie gewaarborgd.

Door Andres Casimiri