Opinie Lissette Bor | Regeren is vooruitzien
Het regeerakkoord is tot stand gebracht en is donderdag ondertekend. Maar er ontbreekt wel een cruciaal onderdeel daarin, namelijk de Grootschalige Industriële Ontwikkeling (GIO) van het achterland op Bullenbaai.
Door deze GIO aan het regeerakkoord toe te voegen positioneert Curaçao zich sterker als partij tegenover al haar wederpartijen. Risk-based management is wat voor ons land een toegevoegde waarde zal scheppen tijdens de verschillende onderhandelingen. Bijvoorbeeld met de Grootschalige Industriële Ontwikkeling van het achterland op Bullenbaai (GIO) als fallback-mogelijkheid, stelt Curaçao zich smart op voor haar positie tijdens onderhandelingsronden.
Als smart nation stellen wij ons tevens slimmer op om verder met minimale risico’s onze economische ontwikkeling ter hand te nemen, met betere resultaten dan in het geval van met één enkele grootschalige buitenlandse partner. Risicospreiding met een veelvoud van investeerders is het instrument bij uitstek voor verantwoord risk-management (risicobeheersing).
Niemand kan nu al voorspellen wat op 1 januari 2020 de situatie op de oliemarkt zal zijn, maar het staat wel vast dat er nu al een wereldwijde verschuiving optreedt van de fossiele industrie naar duurzame energieopwekking. Het ligt dus voor de hand dat ook de vraag naar fossiele eindproducten geleidelijk aan zal dalen. Regeren is vooruitzien en de regering behoort dan ook met alle risicofactoren rekening te houden en het land in te dekken tegen de nadelige gevolgen daarvan.
Dat kan door de GIO van de grond te tillen. Dat GIO-project staat geheel los van de modernisering van de raffinaderij, maar het kan wel dienen als vangnet door het scheppen van vervangende werkgelegenheid. Curaçao is een kleinschalige samenleving en de impact van banenverlies bij een enkel groot bedrijf is veel groter dan in de grote landen. Op Curaçao kennen wij geen sociaal fonds voor werkeloosheidsuitkeringen, dus er zou sprake kunnen zijn van een nationale ramp als de regering niet nu reeds maatregelen treft om dit op te vangen. Regeren is vooruitzien
Lissette Bor,
Curaçao
Precies in het gebied waar de aantrekkelijkste toeristische standen zijn te vinden, gaat men een grootschalig industrieterrein aanleggen voor een bedrijf, wat alleen maar belooft werkgelegenheid te brengen en verder niets bijdraagt.
De toekomst van Curacao wordt zo dus een keuze tussen grootschalige vervuilende industrie en ontwikkeling van toerisme.
Naast Venezuela heeft China zich ook verxekerd van Russische olie. Zie ook ‘How Global Oil Flows Might Look After OPEC’s Supply Shock’; https://www.bloomberg.com/news/articles/2016-12-16/what-global-oil-flows-might-look-like-after-opec-s-supply-shock
Regeren is vooruitzien, maar ook een stappenplan ontwikkelen om dat vooruitzicht te realiseren. Een Grootschalige Industriële Ontwikkelingsplan van het achterland op Bullenbaai zou de aanzet kunnen zijn voor een dergelijke Masterplan. Echter het hebben van een dergelijke plan betekent niet dat Curacao plots de status van een SMART nation heeft verworven. Om erkenning te verwerven van ‘SMART nation’ dient er nog aanzienlijk veel te gebeuren. SMART is een acroniem voor: Seamless (naadloos); Multichannel (bedienen van consumenten via meerdere (diverse) kanalen); Accessible (toegankelijk); Reliable (betrouwbaar) en Timely (op tijd). Een ‘SMART nation’ heeft haar diensten dusdanig ingericht dat aan de genoemde criteria wordt voldaan.
Regeren op Curaçao, betekent voor de bestuurders: vooruitzien op je eigen persoonlijke gewin.
Dat was zó; dat is zó en dat zal altijd zó blijven!
er is geen achterland, of je moet willen dat we weer een stuk natuur gebied gaan op offeren.
iets neerzetten op het smalste gedeelte van ons eiland, Met geen infrastructuur zoals toegang wegen, stroom voorzieningen.
wel een op grote berg gestaan, met aan de weg van westpunt linker en rechter kant twee woonwijken.
inderdaad regeren is vooruit zien, Bandabou is 1 van onze grootste assets namelijk onze ongerepte natuur.
Was er al bang voor, de regering die ons kon melden dat er meer aandacht ging komen voor Bandabou of liever gezegd Ban Ariba valt niks meer te verdelen en te graaien dus nu moet onze natuur maar kapot/