Opinie door Marguérite Nahar

Elke regering van elk land heeft de plicht tot het nastreven van behoorlijk bestuur. Uiteraard kan elke regering weleens een steekje laten vallen, want het is en blijft mensenwerk. Het is echter beslist niet verdedigbaar als een regering volkomen onverschilligheid toont t.a.v. de wijze waarop gemeenschaps¬gelden (soms!) besteed worden, of daarbij een onbegrijpelijk beleid volgt.

Onbegrijpelijk, maar ook onverdedigbaar en onrechtvaardig is een beleid, waarbij miljoenen worden toegekend aan betrekkelijk kleine belangengroepen, terwijl een grote maatschappelijke groepering van ouderen die gedupeerd werden door een onvoorzien pensioengat dat ontstond door de verhoging van de pensionleeftijd door de vorige regering, op geen enkele wijze genoegdoening konden bekomen van de toenmalige regering, zodat zij zich ten einde raad tot het Gerecht moesten wenden. De financiële begunstiging van kleine groepen en soms zelfs van een enkeling, is een werkwijze van de lokale politiek die niet door de beugel kan en waaraan paal en perk moet worden gesteld.

Een ander sprekend voorbeeld van bovenomschreven werkwijze van “de politiek” op Curaçao is een beleid waarbij de voormalige regering een landsbesluit tot stand bracht waarin een betalingsverplichting ten laste van een overheids-NV (RdK) was opgenomen voor het bekostigen van een commissie die belast werd met het zoeken naar een strategische partner voor de modernisering van de Isla, het MDPT. Nog afgezien van het feit dat een dergelijke bestuursdaad van de overheid als aandeelhouder niet toege¬staan is, werden er ook geen budgettaire limieten gesteld aan de hoogte van de kosten, noch werd enige verantwoordingsplicht in het landsbesluit opgenomen. Het gevolg laat zich raden, er werden ongecontroleerd grote bedragen van ons gemeenschapsgeld gespendeerd, in 3 jaar tijd meer dan 5½ miljoen gulden. En er is tot op heden nog geen rekening en verantwoording daarover afgelegd, terwijl er sprake was van een betrekkelijk kleine groep particuliere personen, die tezamen als commissie geen rechtspersoonlijkheid bezitten.

In schril contrast daarmee staat de omstandigheid dat er nog heel veel kinderen zijn die met honger naar school gaan. En dat er een lijst van bijstandsgerechtigden bestaat waaruit blijkt dat duizenden in onze samenleving zelfs een inkomensniveau van het bestaansminimum niet kunnen halen. Elke zichzelf respecterende regering moet trachten enige welvaartsspreiding te bewerkstelligen door de schaarse gemeenschapsmiddelen op een billijkere wijze toe te kennen aan groepen in de samenleving die daar het meest behoefte aan hebben. En als die welvaartsspreiding tot stand kan worden gebracht door onze economie te verbreden door die op meer pijlers te laten steunen, dan de enkele huidige pijlers, dan is het de morele en sociale plicht van de regering om serieus werk daarvan te maken. Daarom is het de PLICHT van de regering om alle mogelijkheden tot diversificatie en risicospreiding ter hand te nemen, in plaats van een tunnelvisie waar heel veel risicofactoren aan verbonden zijn, te blijven volgen.

Het is ongepast en een evidente vorm van onbehoorlijk bestuur dat de regering Koeiman -naar verluidt- heeft besloten dat alle andere grote, op stapel staande, projecten van overheids-NV’s voorlopig worden gestaakt, totdat de contracten met GZE zullen zijn afgewikkeld. Maar van het door de Premier tijdens de verkiezingscampagne aangekondigde onderzoek naar de juridische vormgeving, is tot nu toe niet veel terecht gekomen en van de toegezegde transparantie daarover is totaal niets te merken. Geen wonder dat het volk zo weinig vertrouwen heeft in “de politiek”. Maar misschien is er hoop voor de toekomst.

Wordt vervolgd.

Marguérite Nahar
Juriste Marguérite Nahar was tot medio oktober extern juridisch adviseur van Refineria di Korsou (RdK)

Naschrift KKC

2017 01 24 – Aangifte Eugene Angelica MDTP en RDK by Black Lion on Scribd

Tevens te vinden op http://knipselkrant-curacao.com//kkc-aangifte-eugene-angelica-mdtp-en-rdk/