In diverse media is aandacht besteed aan uitlatingen van de vakbond (UGTK “CADMU”) over de positie van de heer Gilles Filiatreault als directeur van Insel Air International BV.
De vakbond heeft op 2 januari 2018 overleg gevoerd met de Raad van Commissarissen van Insel Air. In dat overleg zijn de zorgen over de toekomst van Insel Air besproken. De vakbond heeft niet verzocht om het vertrek van de heer Filiatreault.
De RvC heeft in dat overleg aangegeven in onderhandeling met de heer Filiatreault te zijn over de verlenging van zijn contract. In dit overleg heeft de vakbond aangegeven dat het niet de bedoeling is dat het management nu vertrekt. De vakbond heeft wel het belang van een duidelijke koers voor de toekomst van Insel Air benadrukt, en gevraagd of de medewerkers daarover tijdig informatie kunnen krijgen, zodat zij weten waar zij aan toe zijn. De vakbond heeft verder benadrukt dat het van belang is dat er ook naar de medewerkers wordt geluisterd.
De vakbond vertegenwoordigt maar een deel van de werknemers van Insel Air. Anders dan wordt gesuggereerd heeft de RvC géén signalen ontvangen dat de meerderheid of een groot deel van het personeel te kennen heeft gegeven dat de heer Filiatreault zou moeten vertrekken. Ten slotte betreurt de RvC het dat via de media onnodig onrust wordt gecreëerd.
Bron: Persbericht Raad van Commissarissen InselAir
Feit is dat Insel vrijwel failliet is en net zo groot is als Divi Divi air. Er is dus geen geld voor een dure directeur waarvan weinig is bekend wat hij uitvoert. Op en neer vliegen naar Bonaire is niet zo moeilijk.
Dit is een probleem dat zich regelmatig voordoet. Filiatreault is waarschijnlijk door de RvC tegen een exorbitant hoog salaris benoemd. Als de zelfde RvC toegeeft dat Filiatreault niet functioneert, geven zij zichzelf een brevet van onvermogen. De RvC zal ook in dit geval eieren voor hun geld kiezen en deze man gewoon laten zitten.
Gilles Filiatreault Is aangetrokken als ‘doekje voor het bloeden’. Om tijd te winnen zodat de overheid (niet directie InselAir) de kans kreeg, de failliete boel, alsnog te kunnen verkopen. Echter, Synergy was niet geïnteresseerd in het overnemen van schulden. Wat overblijf is dat aandeelhouders hun aandelen verkopen. Maar het enige van eventuele waarde zijn de routes en de vergunningen van InselAir. Niet genoeg om wie dan ook te interesseren. Voorts rust er op de aandelen een pandrecht (pandrechthouder: het Land Curaçao). Ook moet meegewogen worden dat Nederlandse ambtenaren, waaronder RST medewerkers, het vliegen met InselAir afgeraden wordt. Al met al geen prettige vooruitzicht m.b.t. het onvermijdelijke besluit. De vakbond vraagt duidelijkheid. Het is tijd om deze duidelijkheid te verschaffen, hoe naar deze ook moge zijn. De organisatie en haar medewerkers aan het lijntje houden helpt de situatie geheel niet.
Nergens is te lezen dat de RvC vindt dat de heer Gilles Filiatreault naar behoren functioneert. Blijkbaar is dat geen voorwaarde voor contract verlenging.
De vakbonden in Curacao moeten eens opgroeien. Onzin in de krant zetten, waarover nog niet is gesproken bederft de sfeer. Niet alles is voor eeuwig. Als iets geld kost in plaats van geld oplevert, zal dat moeten veranderen. Dat kan alleen goed gaan als iedereen duidelijk is en wil samenwerken.
Op zo’n klein eiland is alles snel verziekt, maar ook weer snel geregeld.