in tweede rechtszaak eis omwonenden vernietiging bouwvergunning
WILLEMSTAD — Rechter Inge Laurijssens heeft deze week persoonlijk het bijna voltooide gebouw in Pietermaai bezichtigd, dat nog geen huisnummer heeft en op het terrein naast nummer 28 staat, waar voorheen een buurtparkje was.
De rechter deed dit in het kader van de lopende LAR-zaak, die een vijftal omwonenden van het flatgebouw heeft aangespannen tegen het ministerie van Verkeer, Vervoer en Ruimtelijke Planning (VVRP). De behandeling van de zaak, waarin de omwonenden eisen dat de door de overheid verstrekte bouwvergunning voor het pand vernietigd wordt, vond vorige week plaats.
In deze zaak, waarin de uitspraak op 1 augustus zal volgen, is de projectontwikkelaar Jewel Investment and Management Group NV als ontwikkelaar en eigenaar van het gebouw de derde belanghebbende.
Het bezoek van de rechter aan Pietermaai vond plaats op verzoek van de raadsman van de omwonenden, Achim Henriquez, die in zijn pleitnota heeft aangevoerd dat de bouwvergunning voor het pand verleend zou zijn in strijd met een aantal beginselen van behoorlijk bestuur en de wettelijke bepalingen, zoals die in het Eilandelijk Ontwikkelingsplan (EOP) staan.
“Deze zaak heeft vreemde wendingen gekend die dermate ongebruikelijk zijn dat ze het ergste doen vermoeden, namelijk dat er sprake is van opzet en er dusdanig wordt gehandeld om al dan niet een ontwikkelaar in dezen te accommoderen”, aldus de pleitnota.
De verschillende partijen kregen dinsdag tevens de gelegenheid om hun eerdere uiteenzettingen aan de hand van de heersende situatie op locatie aan te wijzen en toe te lichten.
De raadsman die het Land vertegenwoordigt, Luigi Virginia, stelt in zijn verweer dat het betoog van de omwonenden – als zou de vergunning strijdig zijn met de beginselen van behoorlijk bestuur en de wettelijke EOP-bepalingen – ‘geen doel treft en niet gevolgd dient te worden’ en dat het beroep derhalve ongegrond dient te worden verklaard.
Zoals de Amigoe eerder heeft gemeld is het flatgebouw gerealiseerd op het terrein waar zich vroeger een buurtparkje bevond. De omwonenden gingen vorig jaar in verweer tegen de start van de bouwwerkzaamheden door een gang naar de rechter in te zetten.
In een verzoek tot voorlopige voorzieningen (een vorm van kort geding, red.) op 17 april 2013 kregen zij gelijk tegen het Land, ofwel het VVRP-ministerie.
De oorspronkelijke bouwvergunning, verleend door dit ministerie, werd door de rechter geschorst.
De vergunning was verstrekt ten tijde dat de toenmalige sectordirecteur tevens was belast met de functie van waarnemend hoofd van de uitvoeringsorganisatie Ruimtelijke Ontwikkeling en Planning (ROP).
De rechter achtte het vorig jaar onder andere bewezen dat het parkje door de wijkbewoners gebruikt werd en als beschermd stadsgezicht gezien moest worden.
“Er is niet gebleken van een deugdelijke welstandstoetsing, waarbij de architectuur en passendheid van het bouwplan binnen het gebied Pietermaai Smal in hun geheel zijn beoordeeld. Dit klemt nu des te meer, nu het bouwplan de realisering van een flatgebouw binnen een beschermd stadsgebied behelst.”
De rechter stelde toen in zijn overwegingen het volgende:
“Het gerecht stelt vast dat verweerder (het VVRP-ministerie, red.) het bouwplan strijdig acht met het in artikel 4 van het EOP gegeven bestemmingsplanvoorschrift, en dat de bouwvergunning op grond van artikel 22 van de Bouw- en Woningverordening (BWV) dient te worden geweigerd.”
Tweede vergunning
Dat het flatgebouw inmiddels in een vergevorderd bouwstadium is beland, dit ondanks de schorsing van de vergunning door de rechter, kon gebeuren omdat de bewuste omstreden vergunning eind mei vorig jaar door het ministerie werd ingetrokken.
Een dag daarna werd een nieuwe bouwvergunning door dezelfde sectordirecteur verstrekt namens het VVRP-ministerie, wat in de hervatting van de bouwwerkzaamheden heeft geresulteerd. Het gebouw is nu bijna voltooid.
De rechterlijke uitspraak van vorig jaar had immers betrekking op een inmiddels ingetrokken vergunning.
De omwonenden hebben in het verleden deze gang van zaken als ‘een handige truc van de overheid om een rechterlijke uitspraak te omzeilen’ omschreven.
Raadsman Henriquez voert in de nu lopende LAR-zaak aan dat op Curaçao, waar alle processen trager lijken te verlopen, waardoor zelfs in het bestuursrecht het ‘poko-poko beginsel’ is opgenomen, het de omwonenden ‘zeer onaannemelijk lijkt’ dat een door de rechter geschorste vergunning de ene dag kan worden ingetrokken, om de dag daarna een nieuwe voor hetzelfde bouwwerk uit te geven.
Uit de producties aangeleverd door de omwonenden – processtukken waar rechter Laurijssens inzage in heeft gekregen – blijkt dat de ‘nieuwe’ bouwaanvraag op 20 mei 2013 is ingediend. Henriquez wijst erop dat de tekeningen op 27 mei bij het ROP werden ingediend, zoals blijkt uit de stempel.
Vervolgens werd de ‘oude’ bouwvergunning op 30 mei ingetrokken en een dag later werd de ‘litigieuze bouwvergunning’ door sectordirecteur/ waarnemend ROP-hoofd Caroline Gonzalez- Manuel uitgegeven.
Zij ging zowel over de bouwvergunningverstrekking van de uitvoeringsorganisatie als over de controlerende taken daarvan.
“De tijd voor beoordeling van deze relatief grote aanvraag zou tussen 27 en 31 mei zijn geweest. Verweerder beweert dus dat alle relevante diensten, zoals brandweer, de uitvoeringsorganisatie Openbare Werken (OW) et cetera, hun toets hebben kunnen doen en dat in die tijd alles goedgevonden is, wat ongeloofwaardig is.
Na het verlenen van de vergunning is het advies (de toetsing van de bouwaanvraag door dezelfde sectordirecteur, red.) gedateerd op 3 juni 2013. Het advies is dus van een latere datum en kan derhalve nooit dienen als grondslag voor de verleende vergunning”,
aldus advocaat Henriquez, die vervolgt dat de omwonenden pas op 29 oktober 2013 inzage hebben gekregen in de relevante stukken van het ministerie, naar aanleiding van een beroep op de Landsverordening Openbaarheid Bestuur (LOB).
“Op dat moment zijn de tekeningen gedateerd op 27 mei 2013. Echter er is iets geks aan de hand, in het rapport overgelegd door de ROP-controleurs naar aanleiding van controles in Pietermaai (de hoofdinspectie vond plaats op 30 september met het voltallige ROP-managementteam in het bijzijn van VVRP-minister Earl Balborda, waar de Amigoe eerder verslag van deed, red.) staat behalve een hoop informatie over andere zaken die Jewel misdaan heeft, zoals steegjes afsluiten voor persoonlijk gebruik, ook het volgende te lezen:
‘De bouwtekeningen behorende bij de verleende bouwvergunning ontbreken in ons archief, reden waarom wij het project niet konden controleren’.
De vraag rijst of de bouwtekeningen daadwerkelijk op 27 mei zijn ingediend of dat ze pas na 18 oktober in het dossier zijn beland.”
Henriquez verwijst in de lopende LAR-zaak ook naar een uitspraak van de rechter op 24 juli 2013 in een bodemprocedure, een rechtszaak van Bon Auberge tegen de Hotel Exploitatie Maatschappij Belvédère, betreffende ontwikkelingen in Otrobanda.
Volgens de raadsheer betreft het hier een ‘identieke rechtszaak’, waarbij ook een bouwvergunning – die onder de verantwoordelijkheid van dezelfde sectordirecteur verleend werd – door de rechter vernietigd werd.
Ook in deze zaak kwam de naleving van artikel 4 van het EOP door de overheid uitvoerig aan bod. Verweer
“Het ontwerp voldoet aan de vereisten van het EOP (artikel 4 lid 2 sub c), aangezien de gekozen combinatie van een plat en hellend dak het aanzicht van de binnenstad niet verstoort maar juist een verbetering van het aanzicht oplevert dat een groter algemeen belang dient, namelijk de harmonisatie van de bestaande dakvormen zonder het stadsgezicht te verstoren.”
Advocaat Virginia stelt verder in zijn verweer dat ‘er geen sprake is van enige weigeringsgronden (zoals in artikel 22 BWV neergelegd):
“De weigering van de verzochte bouwvergunning zou in casu dan ook inhouden dat de VVRP-minister ‘contra-legem’ (tegen de wet in) zou handelen. De door de eisers gestelde strijdigheid met enige beginselen van behoorlijk bestuur kan immers niet leiden tot het aannemen van een verplichting voor de minister, om de derde-belanghebbende in strijd met de Bouwen Woningverordening de gevraagde vergunning te weigeren.”
Straatbeeld
De raadsheer van Jewel, Mirto Murray, stelt het volgende:
“Jewel wenst primair op te merken zich geheel aan te sluiten bij hetgeen de VVRP-minister heeft aangevoerd.”
Als aanvulling licht Jewel haar verweer als volgt nader toe:
“Ongeveer 20 jaar geleden was Pietermaai een groezelige oude buurt, het straatbeeld werd gekenmerkt door vervallen panden waar drugsverslaafden zich ophielden. Toeristen werden gewaarschuwd om overdag niet door de wijk te lopen en het lokale publiek ontweek deze evenzo.”
Murray licht toe dat het Eilandgebied Curaçao Pietermaai destijds tot ‘actie-gebied’ aanwees met als doel om Pietermaai een plezierige buurt te maken en de woonfunctie terug te laten keren.
“Om hier wat aan te doen, kocht Jewel langzamerhand verschillende vervallen panden aan en ging over tot restauratie daarvan. Waar restauratie niet meer mogelijk was, of ter invulling van open plekken, ging Jewel over tot nieuwbouw.
De ontwikkeling is nog lang niet voltooid en zoals blijkt uit de verschillende plannen van de overheid voor dit gebied, is er nog voldoende ruimte voor verdere ontwikkeling. Een ontwikkeling waar Jewel aan is begonnen en aan zal blijven meewerken.”
Bron: Amigoe