Bonaire behandelt jaarlijks 2 of 3 gevallen uit Curaçao
WILLEMSTAD — De aannemer zal zaterdag de recompressiekamer opleveren, zo heeft premier Gerrit Schotte (MFK) gezegd na het noodlottige duikongeval zaterdag bij Marie Pampoen waarbij een jonge vrouw het leven liet en een 34-jarige duikinstructeur, Andy Kirchner, met decompressieziekte moest worden overgebracht naar Bonaire. Jaarlijks worden twee tot drie gevallen uit Curaçao op het buureiland behandeld.
De installatie zal vervolgens drie tot vier dagen in beslag nemen. In juni, misschien zelfs eerder, kan de decompressietank in het St. Elisabeth Hospitaal (Sehos) in gebruik worden genomen, zo wordt van overheidswege gezegd. Volgens Schotte is er deskundig personeel aanwezig in het Sehos dat met de oude druktank heeft gewerkt, die al jaren buiten werking is.
Volgens de behandeld arts van Kirchner op Bonaire is de dokter die belast was met de recompressietank op Curaçao, van het eiland vertrokken.
Diving Paradise Curaçao, dat zich op de site van het Curaçao Tourist Board presenteert als ‘Diving Paradise’, heeft dus al jaren geen eigen faciliteit meer. Indien de marine een duikoefening heeft, kan er gebruik worden gemaakt van de recompressietank die de marine dan zelf naar Curaçao meeneemt. De marine beschikt momenteel echter niet over een recompressietank op het eiland, aldus marinewoordvoerster Vanessa Strijbosch.
De marine in Nederland heeft een aantal mobiele recompressiekamers. Deze zijn mobiel gemaakt om ondersteuning te kunnen leveren bij bijzondere duikactiviteiten die de marine overal ter wereld uitvoert. Als er duikactiviteiten van de marine op Curaçao plaatsvinden, dan wordt er een recompressietank meegenomen.
Er is dan dus tijdelijk een decompressiefaciliteit van de Koninklijke Marine op het eiland. Strijbosch: “Deze voorziet in de veiligheid van de militaire duikers. Het beschikbaar zijn van de tank voor de betreffende duikoefening is een voorwaarde om die oefening uit te voeren.
Als tijdens de aanwezigheid van deze tanks zich op Curaçao een duikgeneeskundig probleem voordoet (ook bij niet-militairen) en de aard van het probleem is voor een recompressiebehandeling geschikt, dan zal de marine haar recompressietank en/ of personeel dat daarbij hoort daarvoor ter beschikking stellen, aldus de woordvoerster.
“Deze tanks zijn echter niet permanent op het eiland en de bedieners daarvan ook niet. Verder maakt het mobiele karakter van deze tanks ze minder geschikt als permanente opvang voor duikongevallen op permanente basis.”
De marinewoordvoerster legt ook uit dat het officieel om recompressie gaat en niet om decompressie. “We spreken over recompressie, omdat er bij duikongevallen iemand opnieuw op druk gebracht wordt. Het doel daarbij is decompressie bewerkstelligen van weefsels die onder druk staan. De tank is het middel, dus wordt er gesproken over een recompressietank. Essentiële toevoeging daarbij is het geven van zuurstof tijdens zo’n behandeling aan de duiker.”
Bonaire
Een andere uitwijkmogelijkheid is buureiland Bonaire, waar het slachtoffer van zaterdag, Andy Kirchner, op dit ogenblik wordt behandeld. De behandelend arts is Dick van der Vaart, die vanwege het beroepsgeheim niet in kan gaan op dit specifieke geval. De recompressietank op Bonaire die sinds 1986 operationeel is, wordt beheerd door de Stichting Recompressietank Bonaire. Een van de oprichters is dokter Van der Vaart. Voorzitter van de stichting is Ruud Vermeulen. Hij bevestigt dat Kirchner inderdaad behandeld wordt in de recompressietank van de stichting. Daar wordt hij permanent behandeld door het personeel van de recompressietank. Het personeel bestaat uit vrijwilligers die in ploegendienst constant de patiënt behandelen en bewaken.
Er worden per jaar tussen de 25 en 30 gevallen behandeld in de recompressietank van de stichting. Daar zitten ook gevallen tussen uit de andere eilanden, meestal uit Curaçao. Volgens Van der Vaart gaat het om twee tot drie gevallen uit Curaçao per jaar.
Decompressieziekte
De symptomen van decompressieziekte, ook wel caissonof duikersziekte genoemd, zijn: jeuk, hoofdpijn, duizeligheid en pijn in de spieren en gewrichten. In ernstige gevallen kan het slachtoffer buiten bewustzijn raken, verlamd raken of zelfs overlijden. Decompressieziekte is gevreesd onder duikers. Verschillende factoren werken de ziekte in de hand, zoals diepduiken, (te) snel opstijgen en alcoholgebruik, maar ook als men zich aan alle veiligheidsvoorschriften houdt, kan het toeslaan. Al is er dan meestal wel sprake van een mildere vorm. Tijdens het afdalen en het duiken op diepte lost stikstof op in het bloed en in de weefsels van het lichaam. Hoe groter de diepte, hoe sneller de stikstof oplost. Hoe langer het verblijf, hoe meer weefsels verzadigd raken met stikstof. Een duiker kan decompressieziekte voorkomen door niet te lang en niet te diep te duiken, zodat er weinig stikstof oplost en door langzaam op te stijgen, zodat de stikstof uit het bloed en via de longen afgevoerd kan worden.
Bron: Amigoe