By Yoruk Bahceli
AMSTERDAM (Reuters) – As a rainbow-colored flotilla paraded through Amsterdam’s canals for the city’s annual Gay Pride festival on Saturday, one float carried a sobering reminder that gay rights do not extend to all in the Kingdom of the Netherlands.
Although the Netherlands itself became the first country to legalize gay marriage in 2001, the three Caribbean members of the larger Kingdom — Aruba, Curacao and Sint Maarten — have yet to follow suit, reflecting cultural taboos in the mostly Catholic island nations.
That leaves the Kingdom, famed for its tolerant stance on marijuana and euthanasia, apparently less progressive on gay rights than Ireland, where voters approved gay marriage in a referendum in May, and the United States, where the Supreme Court upheld a constitutional right to gay marriage in June.
“We don’t have equal rights in our kingdom for gay and transgender citizens,” said Koen van Dijk of COC, the main Dutch gay rights organization.
Although laws on the three islands are based on Dutch law, they do not include the key provisions the Netherlands made in 2001 removing distinctions between men and women in marriage.
After a six-year legal fight, Aruba has recently begun registering gay marriages as legal partnerships if they were performed on the mainland. But same-sex couples cannot benefit from social security and other rights granted to heterosexual couples, and anti-gay bias is a reality of Antillean social and political life.
“We want to have the same legislation throughout our kingdom. That would empower all gay and transgender organizations in addressing the question of social acceptance”, said Ramona Pikeur, director of Caribbean gay rights organization Dushi & Proud.
Pikeur was one of the organizers of the boat on Saturday, along with other Caribbean and Dutch gay organizations and the Dutch government.
The Dutch government says it is seeking dialogue, rather than confrontation, with the island nations to promote gay rights and acceptance of gay marriage.
(Editing by Toby Sterling and Raissa Kasolowsky)
Bron: Reuters
Het is niet een kwestie van discriminatie, het is een puur een kwestie van het niet accepteren en of laten opdringen van een zondig leven. Ieder mens beslist voor zichzelf, dat is zijn recht en vrijheid. Dat men niet het homohuwelijk onder artikel 40 van statuut wilt legaliseren, is ook een goed. Legaal of niet, blijft het een zonde in de ogen van God. Uiteraard is ook het geloven in God een recht en een vrijheid waarin gekozen mag worden en geaccepteerd dient te worden. Of toch niet? Als ik Amerika als voorbeeld mag nemen waarin personen die in God geloven alle rechten ontnomen worden. Ook de isis is daar goed in.
Hoe je het keert of draait, God, houd van de mens, maar niet van de zonde waarin zij leven. En dat God bestaat is een feit en niet een mythe. Alleen al het feit dat je vandaag bent wakker geworden en dit mag lezen is een geschenkt van God. Immers is er toch een gezegde, God geeft en God neemt!
We the people of the world don’t give a damn what the faggets and human defects in the world think – there is too much attention for this sort of misfits-get a life-a real life.
Dank zij Desirée Croes en Benvinda de Souza die grote politieke invloed hebben en de opvattingen die iets verruimd zijn, wordt een geregistreerd partnerschap voorgesteld voor andersvoelenden in Aruba. Dat was in 2004 nog wel anders. Toen was Aruba mordicus tegen een dergelijk huwelijk in Nederland en wilde het niet erkennen, zoals bleek uit de beschikking van het GEA no. 1490 van 9 december 2004, AR no EJ-2101 van 2004 (Oduber/Lamers). Er is langdurig over geprocedeerd voornamelijk wegens religieuze motieven, die in het recht geen rol mogen spelen. Tegenwoordig worden op grond van artikel 40 Statuut deze huwelijken wel erkend binnen het Koninkrijk. Acceptatie van andersdenkenden is noodzakelijk in het kader van anti discriminatie dat onze staatsregelingen en het Statuut zo duidelijk vermelden. Renée van Aller&John de Vries