Curaçao en Sint Maarten hebben de ruzie over hun gezamenlijke Centrale Bank bijgelegd. Dat gebeurde zaterdag door de twee premiers, nadat afgelopen week de Curaçaose minister van Financiën – Jamaloodin (MFK) en partijgenoot van premier Schotte – nog olie op het vuur gooit met een brief waar de honden geen brood van lusten. Alles en iedereen wordt daarbij gewaarschuwd, gedreigd met aangifte en aansprakelijkheidsstelling. Inclusief de gouverneur van Sint Maarten en ook premier Wescot-Williams, waarmee Schotte zaterdag een keurig slotdocument tekende, overigens alsof Jamaloodin geheel niet bestaat. Terecht, want wat de Curaçaose bewindsman van Financiën met behulp van zijn bevriende juristen uitkraamt, is pure oorlogstaal en in diplomatieke betrekkingen tussen bevriende landen – die tot voor kort nog samen een natie vormden – volstrekt ongehoord. Maar het feit dat Jamaloodin zelfs de president van het Gemeenschappelijk Hof van Justitie in persoon dreigt met nog te nemen stappen, onderstreept nogmaals dat de man die in de Staten een motie van afkeuren van oppositie en coalitie aan zijn broek kreeg nauwelijks nog serieus is te nemen. Dat neemt niet weg dat de verzoening tussen beide landen inzake de CBCS niet vanzelf is gekomen, maar vooral gebeurt op aandringen van de Rijksministerraad in Den Haag. De dreigende splitsing van de bank is nu voorlopig van de baan. Na het slotakkoord van het Spaansche Hof, waarin afspraken werden gemaakt over de ontmanteling van de Nederlandse Antillen en de toekomst van ieder van de vijf afzonderlijke (ei)landen, hebben Curaçao en Sint Maarten sinds 10-10-’10 een gezamenlijke monetaire unie. Er is echter voortdurend onenigheid; niet zozeer over het beleid, de inhoud of de richting maar onder meer over de problemen tussen bankpresident Tromp en de regering Schotte, die het geheel voor het zeggen wil hebben binnen de muren van de CBCS. Daardoor is de Raad van Commissarissen nog steeds niet volledig, is de RvC-voorzitter op solotoer en is een gemeenschappelijke munt nog ver te zoeken. Den Haag had op een verzoening aangedrongen. Niet voor eigen Nederlandse doeleinden, maar om het imago van de bank en van beide landen in de financiële wereld niet langer te schaden. Volgens Wescot-Williams van Sint Maarten was een escalatie van de ruzie nodig om de belangen van haar land veilig te stellen. Het is triest dat dit nodig blijkt en er blijkbaar enkel onder druk van de RMR op 24 augustus gebeurt wat er moet gebeuren; en dat Willemstad zelf niet inziet wat er op het spel staat. Want met een nog altijd aanzienlijke financiële sector, zowel onshore als offshore, zijn dat vooral de Curaçaose belangen.