WILLEMSTAD — De Stichting Eerherstel Oorlogsslachtoffers Curaçao (Seoc) doet een dringende oproep om de Chinese stokers die tijdens de Tweede Wereldoorlog, op 20 april 1942, op Curaçao werden doodgeschoten, op 4 mei te herdenken. Ook heeft voorzitter Nizaar Makdoembaks een nieuw boek over de gebeurtenis geschreven.
Advertentie
Seoc vecht al jaren voor erkenning van de vijftien stakende Chinese contractarbeiders van de Shell-raffinaderij.
“Dat bij de schietpartij in opdracht van het Openbaar Ministerie en de Shell, naast bewakingsmensen van de CSM, ook politiefunctionarissen en militaire politie betrokken waren, maakte van dit drama een staatsaangelegenheid.
Men trachtte die zo snel mogelijk onder het tapijt te vegen”, schrijft de organisatie.
De pers kreeg een verbod om over het incident te schrijven.
De dag na de schietpartij werden de slachtoffers begraven in een anoniem massagraf op de begraafplaats te Kolebra Bèrdè.
Het nieuwe boek van Nizaar Makdoembaks heet ‘Chinezen gekwetst in Oost en West’ en zag recentelijk het licht.
In dit boek presenteert de auteur de resultaten van een nieuw historisch onderzoek, dat de basis vormt voor de oproep om ook deze slachtoffers op 4 mei te eren en herdenken.
“Bij de Parlementaire Enquête naar het regeringsbeleid in de Tweede Wereldoorlog werd het zogenaamde ‘Chinezenincident’ dat tegenwoordig onder invloed van de Seoc bekend staat als ‘De Aprilmoorden’, niet de moeite waard gevonden om te onderzoeken.
De getuigenverklaringen in 2012 van de schutters wijlen Mauricio Stefania en Julio Francisca bevestigen de standrechtelijke executie van de geïnterneerde stakers.
Anno 2014 is de Nederlandse regering nog niet bereid zich in te zetten om de waarheid boven tafel te krijgen en de slachtoffers te erkennen.
Dit terwijl de Curaçaose overheid inmiddels heeft bevestigd dat er sprake was van een executie en 20 april tot een ‘Nationale Herdenkingsdag Aprilmoorden’ heeft uitgeroepen”, aldus Seoc.
De Chinese contractarbeiders hielpen de oorlogsindustrie aan de gang houden in laag gewaardeerde maar cruciale functies.
“Er was geen ander personeel voor te vinden, maar zonder bemanning hiervoor zou alles lam liggen.
Dit vormde evenwel geen reden om deze mensen normaal te behandelen.
Ze eindigden op de begraafplaats Kolebra Bèrdè, het ‘kerkhof van de schande’ tussen criminelen, prostituees en andere ‘heidenen’ en enige vorm van erkentelijkheid werd hen en hun nazaten onthouden.”
Zie ook: www.nationaalmonumentcuracao. com.
bron: Amigoe
Advertentie