Vader roept op vicieuze cirkel geweld te stoppen:
’Huis is leeg zonder Dayo’  | Gerda Frankenhuis

Elke dag bidt Charon Vrutaal dat de daders van de moord op zijn zoon Dairon ’Dayo’ Alberto (32) die vorig jaar als onschuldige omstander bij een liquidatiepoging werd doodgeschoten op Rotterdam-Katendrecht, worden opgepakt. „Mijn leven en dat van mijn gezin is verwoest.”

Vrutaal (54) doet een oproep om de vicieuze cirkel van geweld te stoppen. „Het lijkt er tegenwoordig op dat die schutters hun werk ervan hebben gemaakt de verkeerde persoon dood te schieten. Beseffen ze wel wat ze mensen aandoen? Wij hebben geen leven meer”, zegt hij. „Mensen moeten gaan praten. Mensen spreken erover om wraak te nemen, maar dat is niet de oplossing. Degenen die weten wie Dayo heeft doodgeschoten moeten naar de politie stappen. Ik heb liever dat de daders worden gepakt dan dat er meer problemen van komen. Laat de rechter over hun straf oordelen.”

“Mensen spreken erover om wraak te nemen, maar dat is niet de oplossing”

Terwijl hij uit alle macht de tranen probeert weg te slikken, vertelt hij over de bewuste zondagavond 28 oktober die zijn leven op zijn grondvesten deed schudden. „Ik had net met Dayo, die bij mij woonde, gegeten en we hadden samen de voetbalwedstrijd Barcelona tegen Real Madrid gekeken. Dayo wilde even naar zijn zus en ik ging brood halen bij de nachtwinkel. Toen ik terugkwam zag ik overal politie en de weg was afgezet. Eenmaal bij mijn woning kwamen jongens wild zwaaiend op mij af en riepen dat Dayo dood was. Ik kon mij dat niet voorstellen en ben naar de plek, die vlak bij mijn huis is, gelopen. Daar zag ik Dayo liggen. Ik wilde ernaartoe, maar dat mocht niet van de politie”, vertelt Vrutaal.

Sigaretje

Later hoorde hij dat zijn zoon op weg naar zijn zus even besloot een sigaretje te roken met een aantal buurtvrienden die op de Rechthuislaan stonden. „Een van die jongens was jarig en die wilde hij feliciteren. Hij stond er nog maar drie minuten toen achter zijn rug de schutter, die vermoedelijk daar al een tijd stond te posten, opdook. Dayo had geen enkele kans en dat terwijl hij er helemaal niets mee te maken had. Nu moet ik mijn zoon die altijd voor iedereen klaarstond missen.

Hij was niet alleen mijn zoon, maar ook mijn vriend. Hij woonde bij mij, nu is mijn huis leeg. Ook zijn twee jonge kinderen moeten hun vader missen. Zijn 8-jarige zoontje vraagt mij elke dag waar zijn vader is. Hij moet veel huilen en slaapt niet meer. Naast de onzinnige dood van mijn zoon moet ik ook dagelijks het verdriet van mijn kleinzoon zien. Ik ben kapot.”

“Naast de onzinnige dood van mijn zoon moet ik ook dagelijks het verdriet van mijn kleinzoon zien”

Vrutaal begrijpt waarom mensen niet willen praten met de politie. „Iedereen is bang dat zij de volgende zijn. Ik ben zelf ook bang, terwijl ik, behalve als vader van een onschuldig slachtoffer, hier niets mee te maken heb. Maar als we hier niet met zijn allen wat aan doen, wordt het een soort virus. De ene schiet de andere dood en dat er onschuldige slachtoffers vallen, lijkt ze niets uit te maken. Maar ik wil gerechtigheid voor Dayo en roep de mensen op om vooral te gaan praten met de politie. Let op je kinderen, kijk wat er met de mijne is gebeurd.” Hoewel de bodem onder zijn voeten is weggeslagen en hij nog zoveel vragen heeft, probeert hij zijn leven op te pakken. „Ik ben mijn glimlach en mijn gezelligheid kwijt. Maar het komt goed. Ik laat alles over in Gods handen.”

Bron: Telegraaf