Door Ariane Kleijwegt
Amsterdam – Parijs en Berlijn willen meer transparantie afdwingen als het gaat om de namen van de werkelijke eigenaren achter schimmige offshore-constructies. Ook Nederland is actief in het verhullen van zakelijke belangen in belastingparadijzen.
Met het plan hebben Frankrijk en Duitsland een voorschot genomen op een gemeenschappelijke Europese reactie op de Panama Papers. De namen verbergen van de uiteindelijk belanghebbende is een service die in Nederland ondermeer door ABN Amro wordt aangeboden. Het aanbieden van deze vorm van anonimiteit, waar ook de Nederlandse trustsector veel geld aan verdient, staat door de uitlekte Panama Papers toenemend onder druk.
Parijs wil de komende weken alle uiteindelijke belanghebbenden openbaren die een stroman gebruiken om hun zakelijke activiteiten te verhullen. Het gaat om trusts en stichtingen met vermogen of begunstigden in Frankrijk.
Zo ver is Nederland nog niet. Wel zijn financiële instellingen verplicht hun klanten te kennen, maar zij hoeven die informatie niet automatisch uit te wisselen met de fiscus of te openbaren.
Ook Nederland heeft plannen voor een register waarin de uiteindelijk belanghebbende, de zogenoemde ’Ultimate Beneficial Owner’ moet worden opgenomen. Zo’n register moet echter wel door het bedrijfsleven zelf worden gerund naar het voorbeeld van de Kamer van Koophandel.
Bron: Telegraaf
alleen jammer dat ze het ons land verboden, wij moesten de off shore afbouwen.
Nu blijkt dat nederland nog veel erger is dan wat wij deden in de jaren 70 en 80.
Jocelin,
Ieder land heeft belastingafspraken gemaakt met andere landen. Wie zoveel verdient dat het een verschil uitmaakt WAAR je belasting moet betalen kan daar inderdaad voordeel uit halen.
Echter, ze moeten ook de kosten van de hele kerstboom (structuur van bedrijven) betalen, dus dan heeft het alleen zin wanneer er zeer veel belasting betaald zou moeten worden.
Alles is gebaseerd op het niet dubbel heffen van belastingen. Oftwel bedrijf A is werkzaam in land 1, 2 en 3, het hoofdkantoor staat in land 2. Uiteindelijk moet natuurlijk alle winst naar land 2, want daar zetelt dit bedrijf. Dan zou het nogal vreemd zijn wanneer men eerst moet afrekenen in land 1, daarna nog een keer in land 2.
Dus hebben landen besloten om dit te regelen in belastingverdragen. Door nu een vriendelijk tarief te hanteren kan een land dus wel belasting heffen oftewel inkomsten genereren, terwijl men eigenlijk helemaal niets met dat bedrijf van doen heeft.
Nederland en een aantal andere landen zijn zo snugger geweest om goede tarieven te hebben voor dit soort bedrijven. Gevolg is dus dat het flink wat euro’s oplevert voor Nederland en anders hadden die dus naar een ander land gegaan.
Is dat plotseling oneerlijk ?
Niet echt.
De dag dat alle landen dezelfde tarieven gaan hanteren zullen wij nooit gaan meemaken en derhalve zullen bedrijven altijd kiezen voor de landen waar ze de minste belasting hoeven te betalen. Op bedragen van een paar miljard scheelt dat dus fors.
Net als de Venetianen van weleer zijn de Nederlanders historisch gezien “zakenlui”. Wordt tijd dat daar meer ethisch besef en gedrag bij komt.