Een sterke devaluatie van de munt, kelderende exportprijzen van olie en goud, en ziekenhuispersoneel dat wc-papier van huis moet meenemen: het gaat niet goed met Suriname. Dit melde Pieter Van Maele gisteren in dagblad Trouw.

Enorme prijsstijgingen, een exploderende wisselkoers, lege winkelrekken, onvindbare medicijnen, stakingen bij staatsbedrijven en een regering die dag na dag aan populariteit inboet: het Suriname van president Desi Bouterse begint steeds meer te lijken op de verpauperde regiogenoot Venezuela.

Zo wordt personeel op sommige afdelingen van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) sinds vorige maand gevraagd toiletpapier van thuis mee te nemen. De politie verstrekt ouderwetse, handgeschreven rijbewijzen, want er is geen geld om moderne, plastic pasjes te drukken.

“We hebben gebrek aan medische verbruiksartikelen, zoals steriele buisjes en papieren handdoeken. We zijn op het punt beland dat mensen hierdoor gaan sterven”, vertelt intensivist Navin Ramdhani, hoofd van de afdeling intensieve zorgen van het AZP, in een filmpje dat eind augustus op YouTube werd geplaatst. Ramdhani wilde Trouw verder niet te woord te staan.

De directie van het ziekenhuis bevestigt dat de instelling bijna zo goed als failliet is. Niet alleen is het importeren van medicijnen, door de forse waardevermindering van Suriname’s munt, sinds november 2015 bijna driemaal zo duur geworden, de afgelopen jaren heeft het ziekenhuis ook amper overheidssubsidies ontvangen.

Ruim een jaar nadat Bouterse aan zijn tweede ambtstermijn begon, worden de gevolgen van het economische wanbeleid tijdens zijn eerste regeerperiode steeds duidelijker. Ironisch genoeg maakte de oud-legerleider dezelfde fouten als de Venezulaanse president Hugo Chávez, die in 2013 overleed en zijn land bankroet achterliet.

In navolging van de man voor wie Bouterse nog steeds enorme bewondering koestert, werden tonnen gespendeerd aan gratis gezondheidszorg, hogere pensioenen en sociale woningbouw. Dat liep fout toen de prijzen van olie en goud, de belangrijkste exportproducten van Suriname, drie jaar geleden kelderden.
Tegenwoordig is het enige geld in de Surinaamse schatkist dat wat is geleend van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). De jaarinflatie bedraagt 64 procent, de koers van de euro steeg in twaalf maanden tijd van 4 Surinaamse dollar (srd) naar 9 srd. Elke maand sluiten meer dan tien winkels hun deuren. Grote importeurs van levensmiddelen kondigden aan het aanbod te moeten verkleinen.

“In een paar maanden tijd verdubbelde de inkoopprijs van de ingrediënten waarmee ik kookte”, vertelt Umar Nazier die in Paramaribo een hamburgerrestaurant uitbaatte. “Ik kon niets anders dan de prijzen van mijn gerechten ook verhogen, waarop de klanten wegbleven.” Nazier sloot zijn zaak eind juni. “Ik ben oprecht bezorgd dat Suriname een tweede Venezuela wordt. Wanneer zelfs voedselimporteurs zeggen hun aanbod in te krimpen, gaan we echt die kant op.”
Giftige retoriek

Bovendien reageert zowel Paramaribo als Caracas met dezelfde giftige retoriek op het economische drijfzand waarin ze beide zijn verzeild. Op de Surinaamse staatsradio schreef de woordvoerder van Desi Bouterse de waardevermindering van de Surinaamse dollar vorige week toe aan ‘destabilisatiepogingen van de oppositie’. Hijzelf verscheen diezelfde dag voor het eerst na bijna twee maanden radiostilte weer in het openbaar. Hij beloofde voor de derde maal dit jaar de wisselkoers naar beneden te krijgen. Medio juli klonk tijdens een persconferentie – tevergeefs – dezelfde belofte. “Het zal wel moeten”, zei Bouterse toen. “Anders overleven we dit niet.”

Ondertussen vraagt het IMF nóg grotere inspanningen om de economie uit het slop te trekken. De Centrale Bank van Suriname verspreidde afgelopen week een persbericht waarin zij vraagt vertrouwen te hebben in de lokale munt. “Als de gemeenschap elke srd blijft omzetten in vreemde valuta, zal de wisselkoers helemaal op hol slaan”, schrijft de bank.

Het IMF, dat Paramaribo in april te hulp schoot met 425 miljoen euro betalingsbalanssteun, is ook bezorgd. Twee weken geleden maakte het bekend dat de noodmaatregelen van de regering-Bouterse niet toereikend zijn. Zo blijft de overheid benzineprijzen en elektriciteitsfacturen van particulieren voor miljoenen dollars subsidiëren. Het IMF wil dat alle algemene subsidies worden vervangen door ‘gerichte doelsubsidies’ die enkel de armen helpen.

Bron: Trouw/Culturu