Er is sprake van ‘grove taakverwaarlozing’ op Sint-Eustatius.
Het kabinet moet orde op zaken stellen | Bart Zuidervaart
Wetteloosheid, vriendjespolitiek, het min of meer monopoliseren van radio- en tv-zendtijd voor eigen politieke doeleinden. Intimidatie en bedreigingen van burgers: ‘de situatie heeft bijna trekken van een staatsgreep’.
Op verzoek van het kabinet heeft een ‘commissie van wijzen’ het afgelopen half jaar de bestuurlijke situatie op Sint-Eustatius doorgelicht. De bevindingen zijn snoeihard. Staatssecretaris Raymond Knops (koninkrijksrelaties): “Ze overtreffen de vermoedens.” De commissie schetst een vernietigend beeld van de huidige machthebbers op het eiland die elke vorm van fatsoenlijk bestuur frustreren.
Hoe heeft de situatie zo kunnen escaleren?
Op 10 oktober 2010 werden de verhoudingen binnen het Koninkrijk der Nederlanden flink opgeschud. Het land de Nederlandse Antillen hield op te bestaan, de kleine Caribische eilanden Bonaire, Sint-Eustatius en Saba gingen verder als ‘overzeese gemeenten’ van Nederland.
Statia verdient de speciale aandacht van ‘Den Haag’, een eiland met 3200 inwoners dat worstelt met armoede, werkloosheid, weinig economische ontwikkeling, slechte infrastructuur en verwaarloosde woningen. Sint-Eustatius heeft een geschiedenis van ‘zorgelijke begrotingssituaties’, zoals de commissie van wijzen het omschrijft. Eilandbewoners voelen zich achtergesteld bij de anderen in het koninkrijk. De roep om echte zelfstandigheid klinkt voortdurend.
Onder Nederlands bewind zijn de problemen eerder verergerd dan verminderd. Het kabinet ziet zich meerdere keren genoodzaakt in te grijpen. Zo komt het eilandbestuur medio 2015 onder financieel toezicht te staan. De zorgen in Den Haag blijven. Het eilandbestuur levert jaarrekeningen te laat en incompleet in. In 2017 vindt toenmalig minister van koninkrijksrelaties Ronald Plasterk het genoeg geweest. Hij stuurt voormalig gouverneur van Aruba Fredis Refunjol en staatsraad bij de Raad van State Jan Franssen naar de West ‘om onderzoek te doen naar de huidige bestuurskracht’ van Statia.
Raadsleden en gedeputeerden op het eiland weigeren met de commissie samen te werken. Ambtenaren krijgen van het bestuur een verbod om met Refunjol en Franssen te spreken. De commissie concludeert dat de macht op Statia vrijwel in handen ligt van één man, Clyde van Putten, leider van de Progressive Labour Party. Enkele dagen nadat orkaan Irma over de Cariben is getrokken en het kabinet hulp heeft aangeboden, zegt Van Putten over de Nederlandse militairen: “We zullen ze vermoorden en verbranden in de straten van Statia.” Plasterk doet aangifte.
De commissie concludeert dat de macht op Statia vrijwel in handen ligt van één man, Clyde van Putten
Ondanks de tegenwerking weet de commissie met ambtenaren te spreken. Zij reppen zonder uitzondering over intimidatie en angst. Wie niet loyaal is, wordt overgeplaatst. De commissie vindt ‘het optreden en handelen van het huidige Statiaanse bestuur onacceptabel’. Het eiland wordt geleid ‘met meer klassieke verschijningsvormen van een dictatuur’.
Het is te makkelijk om de schuld eenzijdig bij Sint-Eustatius te leggen. Ook Nederland heeft de afgelopen jaren laakbaar gehandeld. In 2015 oordeelde een andere commissie, onder leiding van oud-minister Liesbeth Spies, dat het eiland teleurgesteld is in wat de nieuwe status heeft opgeleverd. Exemplarisch is dat sinds 10 oktober 2010 de armoede verder is toegenomen.
Ambtenaren reppen zonder uitzondering over intimidatie en angst. Wie niet loyaal is, wordt overgeplaatst
Ook Refunjol en Franssen zijn op het eiland gestuit op diepe onvrede over Nederland. De bewoners rekenden erop dat ‘Den Haag’ een sociaal minimum zou vaststellen en de uitkeringen zou verhogen. Ze wachten daar nog steeds op. Nederland heeft Sint-Eustatius de afgelopen jaren verwaarloosd, vindt de commissie. ‘Den Haag’ toonde weinig interesse in het opbouwen van de jonge gemeente, die gebaat is bij ‘corrigerende mechanismes’, zoals kritische media en mondige burgers. De commissie: “Nederland heeft met haar lankmoedige, niet-geïnteresseerde en afstandelijke houding een beeld opgeroepen van een vergeten eiland.” En onder die omstandigheden kon een klein groepje Statianen het eiland in hun greep krijgen.
Lees ook: Kabinet neemt bestuur Sint-Eustatius over
Bron: Trouw
@Joop S, Betalen de eilanden dan ook mee aan deze voorzieningen?
@Joep,
Of is het zo dat jij “10 x liever Nederland aan het bewind” hebt, omdat jij dan weet dat jij dan voorgetrokken (immers een erfrecht!) zal worden?
St. Eustatius is een piep klein dorpje, misschien wel vergelijkbaar met het denkbeeldige dorpje in de streek Armorica waarvan de inwoners een ware nachtmerrie voor de Romeinen vormden. Echter, op St. Eustatius is er geen ‘toverdrank’.
Toch wel apart dat vrijwel iedereen het nog altijd voor elkaar krijgt om de schuld van de puinhoop aan Nederland toen te schuiven.
Op vrijwel alle eilanden in het Caribisch gebied, dus niet alleen de Nederlandse eilanden, is het een bestuurlijke puinhoop. Corruptie, fraude, vriendjespolitiek, men kan er wat van. Alleen Barbados heeft de boel enigzins opgeruimd, maar de andere eilanden zijn een zooitje.
Zo ook Curacao, Aruba, Bonaire, St Maarten, Saba en St Eustatius. Overal graaien de politici dat het een lieve lust is, willen ze geld voor hun ‘diensten’ en verkwisten ze belastinggeld.
Maar, wanneer de eilanden dan in de economische afgrond zijn gegleden krijgen we hier altijd een paar mensen die beweren dat de dames en heren politici niet schuldig zijn……………..Nederland is de schuldige.
Geloof me, ik heb 10 x liever Nederland aan het bewind, zodat ik weet dat ik als burger of bedrijf een gelijke kans kan hebben. Het kan niet zo zijn dat je als bedrijf nergens aan te pas komt omdat je niet de juiste vriendjes hebt. Het kan niet zo zijn dat je nimmer een vergunning krijgt, terwijl anderen alles kunnen doen zonder vergunning. Het kan niet zo zijn dat je onder de tafel moet betalen alvorens je een contract met de overheid kunt krijgen. Het kan niet zo zijn dat vriendjes en familie van politici op baantjes worden geschoven, daar idioot hoge salarissen krijgen en daar niets voor hoeven te doen. Het kan ook niet zo zijn dat er allerlei commissies worden verzonnen, die dan miljoenen aan belastinggeld mogen verkwisten.
Willen de eilanden ooit vooruit komen dan moeten die praktijken ophouden. Zo niet, dan zullen we het niveau van een derde wereld land nooit overstijgen.
En wanneer dat kan worden bereikt door ingrijpen van Nederland ? Mijn zegen hebben ze. We leven in 2018 en niet meer in 1918, het wordt tijd voor een verandering.
Venezuela heef de tweede grootste olievoorraad ter wereld. Hierop wordt al jaar en dag door de VS, Russen en China geaast. Hierdoor kan het zomaar dat de ABC-eilanden van geo-politieke betekenis zijn (van belang in het wegsluizen, al dan niet door roof of smokkel van de olie). Het beleid op de eilanden moeten dan wel in pas lopen met datgeen er door de geo-politieke machten gewenst wordt.
Het ingrijpen op St. Eusatius lijkt een aanzet tot ‘conditionering’. Gezien de omvang van de bevolking daar, waarbij de kleinschaligheid en nauwe interverwoven banden decennialang bekend zijn, lijkt het ingrijpen door Nederland een ‘pilot-project’, een experiment op kleine schaal zodat eventuele draaiboeken voor een meer uitvoerige schaal voorbereid kunnen worden.
Savaneta
De commerciële bedrijven/werkgevers bepalen de hoogte van de salarissen. Kwestie van vraag en aanbod. Daar heeft de overheid weinig tot geen invloed op. Alleen de in te houden premies en belastingen worden door de overheid, i.o.m. andere partijen, vastgesteld. De bruto uitkeringen van de sociale voorzieningen/uitkeringen zijn een afgeleide van/staan in verhouding tot die salarissen.
De sociale voorzieningen en salarissen staan niet in verhouding met de voorzieningen in Nederland. Je zou kunnen stellen dat de inwoners van de overzeese gemeentes door Den Haag worden behandeld als tweederangsburgers.
Refunjol en Franssen zijn op het eiland op onvrede over Nederland gestuit, vergelijkbaar met de onvrede op Bonaire. Na Irma is St. Eustatius, gezien haar ligging m.b.t. St. Maarten van belang. De zaak Verwaarlozen zodat er aanleiding is om in te grijpen.