Trouw commentaar
Meer dan veertig jaar lang was het goed gebruik dat de fractievoorzitters in de Tweede Kamer eens in de twee jaar met elkaar op werkbezoek gingen. Eens in de vier jaar naar de Antillen en de keer daarop naar de voormalige kolonies Suriname en Indonesië, of naar landen waar een economisch wonder gebeurde, zoals India.
Het is intens zonde dat aan die gewoonte een einde lijkt te zijn gekomen. Een groepsreis voor fractievoorzitters lijkt in deze zwaar gepolariseerde tijden een anachronisme uit de tijd dat elites nog gezamenlijk over het volk konden regeren, zonder daarbij te worden gestoord bij hun glas cognac en bolknak.
De cognac en de bolknak behoren tot een karikatuur van de verzuilde politiek van voor de jaren zestig. Het gebruik van die karikatuur suggereert ook dat dergelijke reisjes destijds en zeker nu overbodig zijn en slechts bedoeld als vermaak van overwerkte politici.
Het tegendeel is het geval. De laatste reis van fractievoorzitters, in oktober 2011, mag daarvan een voorbeeld zijn. De Haagse politici gingen naar de Antillen, precies een jaar na de staatsrechtelijke hervorming van 10 oktober 2010. Bij die hervorming werden Curaçao en Sint-Maarten, net als Aruba zelfstandige landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Bonaire, Saba en Sint-Eustatius werden bijzondere gemeenten.
De fractievoorzitters sloeg een jaar na de hervorming de schrik om het hart wat al die veranderingen teweeg hadden gebracht of, beter gezegd, juist niet. Vooral in de drie bijzondere gemeenten werden schrille verhalen genoteerd over Nederlandse averechtse bemoeizucht en misplaatste pogingen om Nederlandse verhoudingen over te planten naar een heel andere samenleving.
De cognac en de bolknak behoren tot een karikatuur van de verzuilde politiek van voor de jaren zestig
Acht jaar later is het nog steeds niet best met de drie eilanden, maar hoe waren zaken gelopen als de fractievoorzitters door hun reis niet waren gealarmeerd?
Het is goed dat politici, ook fractievoorzitters, af en toe buiten het Binnenhof hun oor te luisteren leggen en ook in het buitenland. Met snoepreisjes heeft dat alles bijzonder weinig te maken. De angst voor de publieke opinie is per definitie een uiterst slechte raadgever.
Het is goed dat politici, ook fractievoorzitters, af en toe buiten het Binnenhof hun oor te luisteren leggen en ook in het buitenland
Acht jaar na dato zou het prima bij het werk van fractievoorzitters passen om zich weer eens op de Antillen te oriënteren te kijken hoe het bijvoorbeeld Sint-Eustatius vergaat nu het eiland onder direct Nederlands bestuur is geplaatst. Net als destijds bij de drie bijzondere gemeenten zou een bezoek van fractievoorzitters de Nederlandse opinie kunnen wakkerschudden over de situatie op Sint-Maarten en vooral de trage besteding van het hulpgeld . Sinds de orkaan Irma komen van dat eiland en zelfstandige land binnen het Koninkrijk slechts rampzalige geluiden. Dat een enkele fractievoorzitter dan tijdens een verloren uurtje al snorkelend tussen het koraal wordt ‘gesnapt’ hoeft hem of haar niet te schaden.
De mening van de krant, verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren
Het commentaar is de mening van Trouw, verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren. Meer commentaren leest u op trouw.nl/commentaar.
Bron: Trouw