Door Dick Drayer
Intocht. Het Zwarte Pietendebat leeft minder op Curaçao. Centrales leveren witte Sinten. Ruim na de intocht van Sinterklaas in Nederland, komt hij traditiegetrouw ook naar Aruba, Curaçao en Bonaire.
In zijn kielzog geen roetveegpieten. De meeste hulpjes zijn gewoon gitzwart geschminkt. Ook de Sint wordt geverfd: hij is sneeuwwit. “Want zo is het verhaal: een witte Sint en een zwarte Piet”, zegt Solange Trinidad. Zij organiseert met haar stichting Voor Onze Kinderen elk jaar de intocht in Willemstad.
Curaçaoënaars houden niet van scherpe stellingname. Je komt elkaar morgen weer tegen op straat of in de supermarkt, dan kun je beter goed met elkaar blijven
Solange Trinidad, organiseert de intocht in Willemstad
Geen nationale verontwaardiging op het geboorte-eiland van Quincy Gario, de man die Zwarte Piet op de Nederlandse agenda zette. Zelfs geen protest op het Brionplein, waar Sinterklaas met al z’n Pieten wordt verwelkomd door duizenden Curaçaoënaars. De demonstranten die vorig jaar onder de naam Piet bai Flit (Papiaments voor ‘Piet wegwezen’), de intocht probeerden te verstoren, zijn dit jaar niet te zien.
Volgens Trinidad is er geen draagvlak onder Curaçaoënaars voor die Nederlandse discussie. Zeker niet voor de manier waarop dat debat wordt gevoerd. “Curaçaoënaars houden niet van scherpe stellingname. Je komt elkaar morgen weer tegen op straat of in de supermarkt, dan kun je beter goed met elkaar blijven.” Sinterklaas is op Curaçao niet altijd wit geweest en Piet niet altijd zwart.
Na de opstand in 1969 tegen de Nederlandse overheersing was er zelfs drie jaar lang geen intocht. De koloniale erfenis moest opgeruimd. Maar drie jaar later, in 1972, werd de roep om een nationale intocht weer aangezwengeld en kopte de krant dat Sinterklaas in ‘Antilliaanse gedaante’ komt en Piet niet per se zwart hoeft te zijn. Toch heeft hij door de jaren heen weer de traditionele kleuren aangenomen.
Nationaal debat
Alles wat gevoelig ligt op ons eiland, is taboe. Neem de slavernij. Daarover wordt nauwelijks gesproken in het publieke domeinRose Mary Allen, antropoloog
Antropoloog Rose Mary Allen beaamt dat een nationaal debat niet echt past bij Curaçao. “Alles wat gevoelig ligt op ons eiland, is taboe. Neem de slavernij. Daarover wordt nauwelijks gesproken in het publieke domein. Te pijnlijk. We zwijgen liever.”
Collega-antropoloog Angela Roe zegt dat het Sinterklaasfeest op Curaçao heel anders wordt gevierd en daardoor een eigen gezicht heeft. “We hebben onze eigen liedjes met ons eigen ritme. Sinterklaas kan dansen en de Pieten zijn acrobatisch, hebben gevoel voor ritme. Het feest is vooral een show, die wordt opgevoerd in scholen, buurthuizen en bij voetbalverenigingen. Thuis vieren gebeurt veel minder.”
Allen denkt wel dat Zwarte Piet, ook zonder nationaal debat, zijn langste tijd heeft gehad op Curaçao. Zoveel invloed heeft de discussie in Nederland toch wel. “Zwarte Piet zal stilletjes vertrekken, zonder oplopende discussies, langzaam maar zeker, niemand zal het merken.”
Bron: Trouw