30 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Trouw | Trump kan tevreden de Kerst in

HomeMediaTrouw | Trump kan tevreden de Kerst in

Seije Slager

Het officiele kerstportret van het Witte Huis © Photo News

Amerika eerst: dat was Trumps verkiezingsbelofte. Met de terugtrekking van de troepen uit Syrië en Afghanistan begint hij dat ook echt waar te maken.

Trump roept het al bijna twee jaar: er is geen president die zoveel voor elkaar heeft gekregen als ik. En dan smalen zijn tegenstanders: er is misschien geen president die zoveel chaos en polarisatie voor elkaar heeft gekregen, maar op veel serieus beleid kun je het Witte Huis onder Trump niet betrappen.

Dat laatste was ook de teneur van de reacties in Washington na drie doldwaze dagen, waarin Trump eerst aankondigde dat Amerika zich helemaal terugtrekt uit Syrië, en een dag later nog een gedeeltelijke terugtrekking uit Afghanistan volgde. Waarin James Mattis, de alom gerespecteerde minister van defensie, zijn ontslag indiende. En waarin Trump op vrijdag hard afkoerste op een gedeeltelijke sluiting van de overheid. Zoiets gebeurt als er niet op tijd een financieringswet ligt: Trump eist dat daarin vijf miljard dollar voor een grensmuur met Mexico wordt vrijgemaakt, de Democraten in de Senaat dreigen dat te blokkeren.

Ook veel Republikeinen somberden openlijk: met Mattis is de laatste ‘volwassene’ uit het Witte Huis verdwenen, en zonder diens matigende invloed lijkt de deur open te staan voor nog meer chaos en grilligheid in Washington.

Het verloop in topposities in die regering is na twee jaar al net zo groot als bij de meeste andere presidenten na vier jaar. Er zijn nu drie sleutelposities onvervuld in de regering-Trump. Behalve een nieuwe defensie-minister, zoekt hij ook nog een nieuwe minister van justitie en een stafchef. © SS/Trouw

De contouren van zijn erfenis

Toch, als je na twee jaar het verhaal van Trumps presidentschap wil schrijven, moet je ook concluderen dat de contouren van een politieke erfenis zich wel degelijk beginnen af te tekenen. Trump voerde campagne met een duidelijke boodschap: America First. Op economisch gebied, waar hij af wilde van handelstekorten en vrijhandelsverdragen. Op veiligheidsgebied, waar hij zich openlijk afvroeg waarom Amerika overal ter wereld politieagent zou moeten spelen. En op het gebied van de migratie: hij eiste een grensmuur.

Dat waren en zijn allemaal zaken die populair zijn bij zijn achterban, maar controversieel in Washington. Ook onder zijn eigen ministers en topadviseurs. Uit veel boeken en artikelen over de eerste helft van het presidentschap van Trump doemt het beeld op van een entourage die Trump tegen zijn politieke oprispingen probeert te beschermen. Zo wilde Trump vorig jaar eigenlijk al weg uit Afghanistan – hij tweette al sinds 2012 dat Amerika daar niets te zoeken had – maar bedolven figuren als James Mattis hem onder net zo veel beleidsstukken tot hij zich uiteindelijk neerlegde bij de conclusie waar zulke bureaucraten op aanstuurden: geen gekke dingen doen.

Met Mattis is de laatste ‘volwassene’ uit het Witte Huis verdwenen

Maar zulke figuren zijn nu langzamerhand uitgerangeerd, en daarmee is ruimte ontstaan voor Trumps eigen agenda. Nadat economisch topadviseur Gary Cohn eerder dit jaar het veld ruimde, breidde Trump de importheffingen op aluminium en staal uit. Nadat minister van buitenlandse zaken Tillerson en nationaal veiligheidsadviseur McMaster het veld ruimden, kon Trump zijn lang gekoesterde wens doordrukken om Amerika los te maken uit twee eindeloze oorlogen zonder duidelijk perspectief op iets dat je als een ‘overwinning’ kan verkopen.

En Amerika zelf? Welnu, deze week boekte Trump een mooi binnenlands succes: onder zijn aansporingen kwam het Congres met een door beide partijen gedragen wet om het gevangenissysteem te hervormen. Het kan dus niet anders, of Trump neemt een dezer dagen tevreden plaats bij de kerstboom in zijn buitenverblijf in Mar-A-Lago, ook als die politieke strijd over de grensmuur nog niet beslecht is.

Dat wil niet zeggen dat Trump vanaf nu onbelemmerd kan kiezen voor het behagen zijn achterban, tegen het beleidsestablishment in Washington in. Hij is namelijk nog steeds niet omringd door jaknikkers. De nieuwe minister van buitenlandse zaken Mike Pompeo en de nieuwe veiligheidsadviseur John Bolton zijn weliswaar niet het type bedachtzame beslissers zoals hun voorgangers, eerder strijdlustige vijanddenkers, en dat is waarschijnlijk wat Trump in ze aantrok. Maar het zijn ook politici die uiteindelijk een agressief buitenlands beleid van Amerika voor zich zien. Dat kan ook hen in conflict brengen met Trump, als die geen zin heeft in buitenlandse avonturen.

Dze week boekte Trump een mooi binnenlands succes

Bovendien, ook als Trump zich nu dan eindelijk vrij voelt van tegenwerkende adviseurs, er komt een nieuwe hindermacht aan: de Democratische meerderheid die straks in januari plaats neemt in het Congres. Als die er eenmaal zit, is die grensmuur definitief van de baan, en dat verklaart ook waarom Trump er nu nog zo hard voor wil vechten. Het is nu of nooit.

Lees ook: 

Na het vertrek van Mattis vrezen zelfs Republikeinen voor een losgeslagen Trump

Nog één keer las Jim Mattis, de minister van defensie die bij de mariniers de bijnaam ‘strijder-monnik’ kreeg, zijn president de les. “Ik hecht er sterk aan, bondgenoten met respect te behandelen en helder in het oog te houden welke landen slechte bedoelingen hebben of strategische concurrenten zijn”.

Bron: Trouw

Dit artikel is geplaatst in

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties