Curaçaose duikarts vertrekt noodgedwongen naar Nederland
WILLEMSTAD — De door Venezuela geschonken recompressietank die volgende maand in gebruik wordt genomen en de bijbehorende apparatuur, worden geinstalleerd door experts uit Venezuela en ook door Venezolanen bediend tot het nieuwe ziekenhuis er is. Dit terwijl er een Curaçaose duikarts was die stond te springen om met de druktank te werken, maar nooit een vergunning heeft gekregen.
“De groep Venezolaanse experts traint jongeren, alsook lokale professionals die al gecertificeerd zijn, om deze dienst te verlenen en om de upgrading te blijven doen aan onze professionals. Ondertussen is het ministerie van Gezondheid stappen aan het ondernemen opdat de certificaten erkend worden, zodat de vergunningen kunnen worden geregeld”, aldus een persbericht van het ministerie van Algemene Zaken.
Inmiddels heeft de op Curaçao getogen duikarts Michiel van der Huls twee maanden geleden noodgedwongen de wijk genomen naar Nederland, waar hij wel mooie kansen kreeg aangeboden op zijn vakgebied.
Hij is nu vestigingsarts van het Instituut voor hyperbare geneeskunde en is betrokken bij Diving Medical Advisory Services (DMAS).
“Toen het goede nieuws kwam dat er een nieuwe recompressietank zou komen, heb ik voor de zoveelste keer met de minister van Gezondheid gesproken en gezegd dat ik graag mijn expertise wilde aanbieden. Helaas is zij hier nooit op ingegaan en werd ik aan het lijntje gehouden. Ik heb minister Constancia een brandbrief gestuurd dat ik erover dacht om weg te gaan.” Hoewel Van der Huls nu interessante dingen doet in Nederland, zou hij graag een keer terugkomen.
“Mijn hart ligt op Curaçao.”
De arts hoopt in ieder geval dat de druktank, waar ook onder meer wonden van diabetici in behandeld kunnen worden, ‘nu een keer goed wordt opgezet en er adequaat naar internationale standaarden wordt behandeld’.
“Je kunt wel een druktank hebben, hem aanzetten en concluderen: hij doet het. Maar de hele behandeling moet goed gebeuren.”
Decompressieziekte
Van der Huls die maar geen vergunning kreeg om zich als arts te vestigen, was op Curaçao werkzaam als onder meer de bedrijfsarts van Miami Divers. Die onderneming voert professionele duiken uit in de olie- en gasindustrie en heeft zodoende een eigen recompressietank die al drie jaar op het eiland staat en ook veelvuldig voor recreatieve duikers met decompressieziekte is ingezet. Van der Huls schat dat het in de periode dat hij er zat het om één tot twee gevallen per maand ging.
“Zelfs met lichte ongevallen ben je al gauw een hele dag aan het behandelen en nog een dag bezig met nazorg.”
Tim Duncan van Miami Divers heeft meerdere malen tevergeefs bij de overheid en het hospitaal op officiële samenwerking aangedrongen. Hij heeft inmiddels zelfs het idee dat het ziekenhuis bewust niet over een druktank wil beschikken ‘omdat specialisten meer verdienen aan het afzetten van armen en benen dan aan het behandelen van wonden in een druktank’.
De prognose van iemand met decompressieziekte is het beste als hij binnen een tot twee uur wordt behandeld in een druktank, zegt Van der Huls. Zijn ervaring is dat het uren kan duren voordat een persoon vanaf Curaçao op Bonaire in de recompressietank ligt. Maar dan nog is de prognose over het algemeen goed. Hoe het met Andy Kirchner die op Bonaire wordt behandeld afloopt, is afhankelijk van hoe hij werd binnengebracht.
“De klachten, welke schade er is opgetreden en in welke organen, bepalen het herstel.” De behandeling kan nog enkele weken duren, verwacht de duikarts die daaraan moet toevoegen dat hij niets weet van dit specifieke geval.
“Zolang er nog verbetering optreedt, ga je door. Daarna komt in ernstige gevallen de revalidatie, van spierkracht tot coördinatie.”
Als iemand er zeer ernstig aan toe is, kun je die persoon niet in de druktank leggen.
“Je moet iemand eerst stabiel krijgen. Er is meestal ook geen apparatuur binnen, alleen in de modernere systemen. Je bent beperkt in de medische handeling, je kunt iemand er niet zomaar uit halen.”
Dat Curaçao het sinds 2009 moet stellen zonder druktank, vindt Van der Huls ‘uit den boze’.
“Je bent als eiland met duiktoeristen verplicht een gedegen systeem in huis te hebben. Bovendien kun je er veel meer mee behandelen.”
Met hyperbare zuurstoftherapie worden in een druktank onder meer patiënten behandeld die door bestraling schade hebben aan botten en/ of weke delen en diabetici met slecht genezende wonden aan hun voeten.
Duiken altijd risico
Van der Huls raadt recreatieve duikers aan geen onnodige risico’s te nemen en volgens de duiktabellen te duiken en binnen de dieptes waarvoor men is gecertificeerd te blijven. Bij Padi Open Water, de basiscursus die het vaakst wordt genoten, is dit 18 meter. De maximale waarde bij Padi is 40 meter. Maar hoe goed men zich ook aan de regels houdt, risico’s zijn nooit uit te sluiten.
“Wat mensen vaak niet weten is dat duiktabellen wiskundige formules zijn, gebaseerd de praktijk. Het is een handleiding, maar er is altijd een risico, behalve als je niet gaat duiken.”
Bron: Amigoe