Trudy Brandenburg – van de Ven

Het werk overnemen van een journalist die vermoord werd is bijna niet te doen. En hoewel er pogingen worden gedaan om er voor te zorgen dat met de journalist niet ook zijn of haar werk verwijnt: dat verhaal sterft bijna altijd.

Dat is de conclusie van journaliste Frederike Geerdink die het fenomeen onderzocht. In Vrij Nederland haalt ze diverse voorbeelden aan waaruit blijkt dat het afgebroken werk niet zo maar kan worden overgenomen.

Zo wil journalist Iyad el-Baghdadi het geluid dat de recent vermoorde Saudische journalist Jamal Khashoggi liet horen blijvend laten klinken. Maar hij geeft meerdere keren heel duidelijk aan dat hij niet het werk van Khashoggi kan overnemen. “Ik heb niet de kennis over het Saoedische koningshuis die hij wel had.”

Het is vooral lastig als een journalist uniek werk doet in een land waar de pers niet vrij of onafhankelijk is of steeds onvrijer wordt. De Maltese Daphne Caruana Galizia is er een voorbeeld van. Zij onttrok zich aan de mainstream media op het eiland en volgde haar eigen journalistieke koers. De journaliste werd in oktober 2017 met een autobom vermoord.

Na de moord bezwoer een groep internationale media de verhalen die Caruana Galizia naar buiten bracht, haar werk niet te laten sterven. Een samenwerkingsverband tussen onder andere the Guardian, Reuters, Le Monde en The New York Times duikt sindsdien in Caruana Galizia’s naam in corruptiezaken in Malta. In The Daphne Files publiceren ze geregeld over het moordonderzoek. Hoewel het werk waar Daphne aan begon wordt voortgezet, is er niemand ter plaatse die het land zo goed kende als Caruana Galizia.

Journalisten die als eenlingen werken en onthullend werk doen, zijn volgens Geerdink bijzonder kwetsbaar. Zeker als hun onthullingen mensen met macht betreffen. Tijdens hun leven staan ze onder grote druk, en na hun dood raken de justitiële onderzoeken onherroepelijk in het slop.

Bron: Villamedia