In de kluizen van het Frederiksplein ligt nu eenderde van de totale goudvoorraad van Nederland opgeslagen: 190 ton. Dat was tot voor kort maar 10 procent. Woordvoerder Martijn Pols van De Nederlandsche Bank zegt dat De Nederlandsche Bank hiermee inspeelt op een internationale trend.
De Bundesbank verscheepte begin dit jaar 5 ton goud terug van New York naar Frankfurt en 32 ton uit Parijs. Ook landen als Italië en Frankrijk hebben een veel groter deel van de goudvoorraad in de eigen kluizen.
Martijn Pols wil niet zeggen hoe en wanneer de goudstaven zijn verscheept. Dat blijft uit veiligheidsoverwegingen geheim, zodat ook voor toekomstige gevallen de procedure bruikbaar blijft.
De Nederlandsche Bank bezit in totaal 612,5 ton goud, waarvan tot begin dit jaar 51 procent was opgeslagen in New York. Ook in Canada (20 procent) en Groot-Brittannië (18 procent) is Nederlands goud opgeslagen. De goudvoorraad in Amsterdam is nu opgeschroefd tot 31 procent. De nieuwe locatieverdeling is: 31 procent in Amsterdam, 31 procent in New York, en de percentages voor Ottawa en Londen blijven met respectievelijk 20 en 18 procent onveranderd.
Minder waard
Door de lagere goudprijs is de Nederlandse goudvoorraad vorig jaar bijna 8 miljard euro minder waard geworden, zo liet De Nederlandsche Bank eerder dit jaar in zijn jaarverslag weten. De waarde van het goud daalde in 2013 met 31 procent van bijna 25 miljard tot 17 miljard euro. Inmiddels is de waarde ongeveer 20 miljard euro.
‘Behalve een evenwichtiger verdeling van de goudvoorraad over de verschillende locaties kan dit ook bijdragen aan een positief vertrouwenseffect bij het publiek’, zegt de centrale bank. De verdeling van het goud over verschillende locaties is vaker veranderd. In de periode na de Tweede Wereldoorlog tot begin jaren zeventig voegde De Nederlandsche Bank bijvoorbeeld veel goud toe aan haar reserves, vooral in New York. De kluizen in New York zijn gebouwd om aardschokken en atoombomaanvallen te kunnen doorstaan. Ook de dreiging van een Sovjet-invasie tijdens de Koude Oorlog speelde een rol om het goud aan de andere kant van de oceaan te bewaren.
Nederland verplaatste zijn goud in het verleden wel vaker. Zo bracht Nederland een deel van het goud noodgedwongen over van Australië naar Londen toen de Reserve Bank of Australia besloot de kluizen te sluiten.
In 1992 had Nederland nog 1.753 ton goud. Daar speelden later de paarse kabinetten van Wim Kok en Gerrit Zalm mooi weer mee. Er werd 1.082 ton verkocht voor 10 miljard euro. Dankzij de goudverkopen – samen met die van het andere tafelzilver zoals de staatsbelangen in KPN, de Postbank en DSM – kon Nederland de nationale schuld zo veel verminderen dat het zich h kon plaatsen voor de eurogroep. Later werden nog kleine hoeveelheden te gelde gemaakt.
De resterende 612 ton goud is het laatste reservepotje voor toekomstige generaties. Tot nu toe werd altijd heel geheimzinnig over de goudvoorraad gedaan. Pas sinds kort weet iedereen dat er maar 67 ton in de kluizen van De Nederlandsche Bank in Amsterdam zelf ligt. Er is 112 ton (18 procent) bij de Bank of England opgeslagen in de City van Londen, en 122,5 ton (20 procent) bij de centrale bank van Canada in Toronto.
Het overgrote deel, 321 ton, lag tot dit jaar in de kluis van de Fed, de Amerikaanse centrale bank, in New York. Deze kluis zou ergens zijn ingegraven op 25 meter diepte, de vijfde verdieping onder de grond. In de afgelopen tijd ontstonden allerlei samenzweringstheorieën dat het goud hier allang zou zijn verdwenen en ingepikt door de Fed die met een dreigend faillissement van de VS in het vooruitzicht het goud zou kunnen toeëigenen. Daarnaast zou door een orkaan à la Sandy zou het hele Fedgebouw omver kunnen blazen waarna plunderaars er met de staven vandoor zouden kunnen gaan.
