Dromen

Entertainment is van ons allemaal geworden. Televisie en internet hebben roem binnen handbereik gebracht, in onze huiskamer, in de slaapkamer, op de wc. Entertainment komt als de Saroma-instantpudding van vroeger kant en klaar uit een pakje. Entertainment laat zien dat alle dromen waargemaakt kunnen worden. Onze kansen op rijkdom, op ontsnapping aan de Hollandse burgerlijkheid, zijn verveelvoudigd. Tegelijkertijd meedoen aan de postcodeloterij én aan Heel Holland Bakt biedt serieus perspectief op een leven aan de rand van een azuurblauw zwembad.

De entertainmentindustrie heeft ons intussen een ongekende hoeveelheid Bekende Nederlanders opgeleverd en daar kunnen we trots op zijn. Zingende drielingen, bejaarden die op één been een marathon kunnen rennen, de ex-crimineel die in dodelijke ernst de vragen van een collegezaal met veelbelovende studenten beantwoordt. RTL Late Night trekt tot opwinding van óók de Nederlandse elite dagelijks een batterij beroemdheden open en heeft daarmee de ondergang van de serieuze nieuwsbeschouwingen ingeluid. We zien Jeroen Pauw wanhopig zoeken naar een antwoord. Het is wachten op de winnaar van Boer zoekt vrouw die aan zijn ronde tafel de jongste ramingen van het Centraal Planbureau komt bespreken.

Vandaag de dag zijn we nergens meer zonder entertainment. We kunnen de zware kost van Syrië en ebola niet weg krijgen als er niet een saus van verstrooiing overheen is gegoten. Het moet glanzend verpakt, een scheut Maggi nog voordat we geproefd hebben.

Je kunt tegenwoordig gelukkig ook entertainment studeren. Op de wervende site van Hogeschool Inholland staat hoe je kunt leren voor het respectabele beroep van entertainment manager. Het is, zo valt er te lezen, een kwestie van een creatief concept vertalen naar een commercieel product. Want entertainment verkoopt. Dus zetten we er in deze tijden van crisis vol op in.

Cavia

Robbie Hasselt, een onbeduidende twintiger met de hersens van een cavia, was toe aan een eigen portie Hollandse roem. Zijn persoonlijke website – met als ondertitel, heus, het staat er echt: ‘een jongen die in het middelpunt van zijn leven staat’ – geeft inmiddels de vermelding ‘ERROR’, maar tot roem is Robbie gekomen.

Met een uit algemene middelen betaalde camera om de nek lokte hij in naam van de democratie een neo-BN’er in de val. En geef hem eens ongelijk. Je kunt niet jong genoeg een televisieoptreden op je naam hebben staan. Dankzij hem viel er de dag voor Sinterklaas op de Nederlandse publieke zender een boel te genieten. We raakten er met zijn allen niet over uitgepraat. Het was een schande, dat was zeker. Maar wat er precies zo schandalig was, dat was niet eens zo gemakkelijk te duiden.

Gisteren trok Onno Hoes zich terug als burgemeester van Maastricht. Er zat, denk ik, weinig anders op. Zoals Nietzsche al zei: een ieder heeft zoveel ijdelheid als het hem aan verstand ontbreekt.

Met arme Onno verdwijnt ook het destijds zo vernieuwende programma PowNews van het toneel. Succes is maar een kort leven beschoren. Intussen buigt de netmanager van NPO 3 zich met het oog op de toekomst alvast over de regels voor ‘strafrechtelijk verantwoord uitlokken’. The show must go on!

Dit is de tijd waarin wij leven en ik vind het allemaal best, zolang het woord ‘toyboy’ maar niet Woord van het Jaar wordt. Dieper zouden we niet kunnen zinken.

Bron: Volkskrant