Carnaval is weer voorbij en zoals het altijd gaat na heel hard feesten doen we allemaal heel hard ons best om het weer snel te vergeten. Burnout Monday was ook precies dat. Uitkateren op het strand, foto’s en aftermovies kijken op Facebook, een beetje debatteren of carnavalsgroep en band van het jaar nou wel terecht waren of toch net iets te politiek getint, appjes sturen om te vragen of iemand je zonnebril heeft gevonden, besluiten dat je volgend jaar toch echt naar Trinidad gaat, dat soort dingen.
Niets te ingewikkeld, we halen eten bij de Chinees en likken onze wonden in de airco met Netflix op de buis. Morgen is weer dinsdag en voor je het weet is het weer weekend. Voor je het weet is het weer Semana Santa. Oh wacht, woensdag is Valentijnsdag. En we moeten even naar de kerk. We eten dan ook vis. Is Zeerovers dan open? Mijn hoofd doet pijn. Even kijken of iemand foto’s op Facebook heeft gepost. Want wat we ons er nog van kunnen herinneren was wel weer onvergetelijk.
“We need to take care of each other, for once and for all.” Mooie tekst voor de road jam van dit jaar, al letten we afgelopen Carnavalszondag om vier uur ‘s middags allang niet meer daarop. De ambiente was veels te lekker, de zon was veels te heet en we stonden allemaal dronken aan de kant te sidelinen, selfies te maken en naar die zwetende lekkere lijven en in veren getooide bekende koppen te kijken. Alle ellende was even ergens anders. Tot je net diegene in de parade zag die jou geld schuldig was en je riep: ‘Ja, daar heb je zeker wel centen voor hè!” Tot je Blacky fier bovenop de truck van Tsunami zag en dacht: “Ach, wat maakt het nog uit. Die andere zanger van die andere band stak nota bene zijn partner neer in Nederland en niemand zei er wat van.”
Het maakt allemaal niets meer uit en dat is het bedwelmende ervan en wat is verdomme nou mis met daar een keer aan toe te geven? Er zijn geen doden gevallen, toch? Nou vooruit, een steekpartij en hoogstens een paar dronken klappen. 181 aanhoudingen, ook dat is Carnaval. Koning Carnaval. Eigenlijk is hij gewoon een hufter, een pooier en een slechte vriend. Zo iemand die gewoon voor je door blijft inschenken, ook al ben je allang over je limiet heen. Je weet dat hij het niet goed met je voor heeft, maar toch hou je hem te vriend. Omdat hij vrienden is met al jouw vrienden en omdat hij veel geld heeft en omdat het altijd ambiente is met hem in de buurt. Die tekst van dat ene liedje over voor elkaar zorgen enzo? Je kijkt weliswaar even om naar je buurman, maar om vier uur ‘s middags op Carnavalszondag is het gewoon vals sentiment. Kwestie van laveloos meezingen. Maakt niet uit. En daarom hou ik ook zo van Carnaval.
Koning Carnaval is mijn mattie. Zelf drink ik al twee jaar niet tijdens de parades (puur om praktische redenen overigens), maar toch heeft hij zijn invloed op me. Niet moeilijk doen. Ga geen vijanden maken. Heel verleidelijk allemaal, helemaal wanneer je nuchter bent. Geef er even aan toe. Neem vakantie van jezelf. Maak er juist wat moois van. Ga met vrienden een kavel in en maak er een geweldig feest van. Ga Jouvert Morning in en zie de zon opgaan met een paar duizend van je beste matties. Maak toffe herinneringen die zelfs alcohol niet kan verwoesten. We hebben net weer vrede met elkaar gesloten tijdens Carnaval. De resterende elf maanden zijn al moeilijk genoeg. Laat gaan.
Bron: Den Cayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…